Przypadłość ta dotyka 16 proc. dorosłych kobiet i mężczyzn. Poza tym, że występuje częsta potrzeba oddawania moczu, to u wielu osób jest on oddawany bezwiednie. Proporcje między zmagającymi się z tym problemem Paniami i Panami są podobne, jednakże kobiety o wiele chętniej podejmują leczenie.
Co to jest zespół naderwanego pęcherza?
Jakie są objawy zespołu naderwanego pęcherza?
Najczęstsze dolegliwości
Objawami, które sugerują nadreaktywność pęcherza są przede wszystkim:
- skurcze pęcherza, które prowadzą do nagłej i niemożliwej do opanowania potrzeby oddania moczu,
- niekontrolowany wyciek moczu na skutek parć naglących,
- częstomocz, czyli oddawanie niewielkich ilości moczu, powyżej ośmiu razy na dobę, czemu towarzyszy bolesność.
Nie u każdego wszystkie objawy występują jednocześnie. Do lekarza warto wybrać się tym bardziej, że symptomy niekiedy wskazują nie na nadreaktywny pęcherz, a jelito drażliwe, choroby nerek, infekcje układu moczowego i płciowego lub cukrzycę, które należy wykluczyć.
Test wkładkowy prawdę powie!
Zakładaną na czas snu wkładkę zbierającą wyciekający mocz, waży się przed i po pomiarze. Jest to niezwykle prosty sposób, który umożliwia zbadanie moczu i ewentualne potwierdzenie diagnozy. Do pozostałych badań, które zleci lekarz zalicza się: badanie urodynamiczne, usg jamy brzusznej. O ile lekarz podejrzewa nieprawidłowości związane z zaburzeniami układu nerwowego, możliwy jest do wykonania rezonans magnetyczny. Natomiast tzw. dzienniczek mikcji jest wskazany bez względu na zlecone badania. Polega on na skrupulatnym zapisywaniu ilości, godzin i dolegliwości występujących podczas oddawania moczu.
Szerokie możliwości leczenia
- Najprawdopodobniej lekarz przepisze farmaceutyki, które pozwolą zmniejszyć skurcze pęcherza. Działanie środków antycholinergicznych i spazmolitycznych, polega na rozkurczaniu mięśni gładkich. Dla prawidłowego funkcjonowania pęcherza wykorzystuje się także tlenek azotu, serotoninę, noradrenalinę oraz dopaminę. Dopiero w ostateczności, gdy wymienione leki zawiodą, przepisywane są neurotoksyny celem porażenia włókien nerwowych pęcherza wywołujących stan nadreaktywności.
- Zabiegi są wykonywane wyłącznie w przypadku, gdy dotychczasowe leczenie jest nieskuteczne.
- Poprzez elektromodulację stymuluje się prawidłową pracę pęcherza i mięśni macicy.
- Dla pań zalecane są ćwiczenia mięśni dna macicy.
- Z kolei terapia behawioralna uczy kontrolować i oddawać mocz w określonym czasie.
Grupy ryzyka
Ryzyko nadreaktywnego pęcherza wzrasta u osób chorych na: stwardnienie rozsiane, cukrzycę, chorobę Alzheimera, czy też Parkinsona. Nierzadko schorzenie to współwystępuje z zaburzeniami erekcji oraz rozrostem prostaty. Nieprawidłowości związane z funkcjonowaniem nerwów kontrolujących działanie układu moczowego w dużej mierze wynikają z uszkodzeń rdzenia kręgowego, połączeń międzykomórkowych, nerwowo-mięśniowych i ze zbyt dużego przewodnictwa czuciowego.
Co o tym sądzisz?