Prostata jest nieparzystym organem męskiego układu rozrodczego. Prawidłowy organ, wielkością zbliżony do orzecha włoskiego, pełni ważną rolę w formowaniu spermy. Lekko zasadowy, mleczny płyn wydzielany z prostaty stanowi około 30% objętości ejakulatu. Powiększenie prostaty jest stanem problematycznym ze względu na budowę anatomiczną męskiego układu moczowego. Przez miąższ prostaty przebiega część sterczowa cewki moczowej. Ucisk cewki spowodowany przerostem stercza jest bezpośrednią przyczyną dolegliwości.
Określenie łagodny przerost prostaty odnosi się do charakterystycznego obrazu histologicznego. Histologia jest nauką, której podstawą są obserwacje tkanek pod mikroskopem. Zmiany mikroskopowe niekoniecznie oznaczają jednak powiększenie prostaty i wystąpienie symptomów choroby.
Łagodne powiększenie prostaty jest natomiast diagnozą kliniczną, która często manifestuje się poniższymi objawami:
- Częstomocz – subiektywne odczucie, że mocz oddawany jest zbyt często, a odstępy między oddawaniem moczu nie przekraczają 2 godzin
- Pilne parcie na mocz
- Niepewność w potrzebie oddawania moczu
- Wąski strumień moczu
- Moczenie nocne – wiąże się z wybudzaniem ze względu na parcie na pęcherz oraz nietrzymaniem moczu w czasie snu. Należy je różnicować z bezsennością z przyczyn innych zaburzeń snu.
Fizykalne badanie prostaty jest standardowym postępowaniem w przypadku zgłoszenia się pacjenta do gabinetu lekarskiego z powyższymi problemami. Mimo dyskomfortu związanego z badaniem jest ono kluczowe w ocenie stanu zdrowia i pozwala przeprowadzić tok diagnostyczny niezbędny do zastosowania optymalnego leczenia. Badanie polega na wprowadzeniu do odbytnicy palca wskazującego w rękawiczce, posmarowanego żelem. W badaniu wyczuwalny jest jedynie tylny płat stercza, ale to właśnie on jest najczęstszym miejscem powstawania większości nowotworów. Wczesny, wyleczalny rak prostaty, mogący dawać takie same objawy jak łagodne powiększenie stercza jest wyczuwalny jako obszar stwardnienia. Blisko 50% raków prostaty, wykrywalnych w badaniu per rectum, znajduje potwierdzenie w biopsji. Warto więc poddać się temu nieprzyjemnemu badaniu, gdy są ku temu wskazania.
W przypadku zdiagnozowania przez lekarza łagodnego przerostu prostaty dostępnych jest wiele możliwości leczenia. Leczenie jest indywidualne, zależy od ciężkości objawów i występujących powikłań. Interwencja zawsze jest konieczna przy opornych na leczenie zatrzymaniach moczu, nawracających zakażeniach, krwiomoczu i występowaniu złogów moczowych.
Czujne czekanie jest metodą obejmującą śledzenie objawów i jest zalecane u pacjentów z umiarkowanymi symptomami. Blisko 30% chorych uzyskuje poprawę stanu zdrowia.
Farmakoterapia: Obejmuje wiele grup leków, indywidualnie dostosowywanych dla każdego pacjenta. Blokery alfa-adrenergiczne, inhibitory 5-alfa-reduktazy i fitoterapia, taka jak wyciąg z boczni piłkowanej, czyli popularny PROSTAMOL UNO to najczęstsze metody farmakologiczne w łagodnym przeroście prostaty.
Stenty do stercza – operacyjne wprowadzenie giętkiego materiału do cewki moczowej stosowane jest jedynie u pacjentów wysokiego ryzyka powikłań, związanych z przerostem stercza.
Inne metody leczenia stosowane rzadziej obejmują: leczenie mikrofalami, leczenie skoncentrowaną wysokoenergetyczną wiązką USG, klasyczne chirurgiczne usunięcie prostaty lub usunięcie prostaty przy pomocy lasera holmowego.
Co o tym sądzisz?