Andropauza czy hipogonadyzm? Sprawdź jak je rozróżnić.

Międzynarodowy Dzień Andropauzy i Menopauzy obchodzony jest 18 października. Święto powołane zostało przez Światową Organizację Zdrowia i Międzynarodowe Towarzystwo Menopauzy. Nie umniejsza to jednak faktu, iż andropauza jest trudnym czasem dla mężczyzny, ponieważ współwystępuje wraz ze spadkiem testosteronu, podobnie jak hipogonadyzm. Hipogonadyzm wiąże się nie z procesem starzenia, a obecnością chorób jąder, przysadki mózgowej oraz pozostałych struktur mózgowia. Zalążkiem hipogonadyzmu mogą być zaburzenia genetyczne.

Jak w porę odróżnić go od andropauzy by podjąć odpowiednie działanie?

Wspólne symptomy andropauzy i hipogonadyzmu

1. Trudności w sferze seksualnej – spadek libido, problemy z utrzymaniem wzwodu.

2. Złe samopoczucie – stany depresyjne, obezwładniające uczucie zmęczenia oraz zaburzenia snu.

3. Przybieranie na wadze – pod postacią tkanki tłuszczowej przybywa dodatkowych kilogramów. Towarzyszy temu spadek masy mięśniowej i kostnej.

4. Pogorszenie stanu zdrowia – nierzadko mężczyzna zapada na osteoporozę lub choroby serca i układu krążenia

Lekarz postawi diagnozę

W hipogonadyzmie, poza samym spadkiem testosteronu, mamy do czynienia ze zmienionym poziomem hormonów prysadkowych LH i FSH. Na choroby jąder wskazuje ich podwyższenie, z kolei choroby mózgowia sugeruje niedobór. Należy sprawdzić stan prolaktyny pod kątem hiperprolaktynemii. Objawem tego schorzenia są właśnie zaburzenia możliwości seksualnych. Hiperprolaktynemia często świadczy o guzu prolaktynowym, który jest gruczolakiem umiejscowionym w przysadce mózgowej. Poza tym może wskazywać na niewydolność nerek lub wątroby, niedoczynność tarczycy, półpasiec, bądź urazy klatki piersiowej. Niekiedy do wzrostu prolaktyny w surowicy przyczyniają się leki na depresję, schizofrenię, nadciśnienie czy chorobę wrzodową.

Wykluczenie lub potwierdzenie andropauzy jest już trudniejsze, ponieważ symptomy nierzadko nasuwają podejrzenie różnych chorób, a mimo wystąpienia objawów wcale nie musiał zmaleć testosteron poniżej normy. Zaburzenia seksualne również są możliwe, gdy testosteron utrzymuje się ponad 4 ng/ml. W diagnozie niebotyczną rolę odgrywa doświadczenie lekarza, który weźmie pod uwagę możliwe źródła schorzeń.

Kuracja dla zdrowia i sprawności

Lekarz, który orzeknie hipogondyzm o pochodzeniu przysadkowym, najprawdopodobniej zaleci hormony przysadkowe dla stymulacji jąder do produkcji testosteronu. Jeśli hipogonadyzm nie jest związany z przysadką, podawany będzie testosteron. Dawki mogą być przyjmowane w formie:

• domięśniowych zastrzyków – są niewygodne do stosowania, jednak mają najwyższą skuteczność,

• środków przezskórnych – wysoce pomocne,

• doustnej – nie zalecane w długofalowej kuracji z uwagi na trudności z wchłanianiem.