Temozolomidum

Temozolomidum jest substancją służącą do leczenia niektórych rodzajów nowotworów mózgu:

- nowo zdiagnozowany glejak wielopostaciowy u osób dorosłych;

- glejak złośliwy: glejak wielopostaciowy lub gwiaździak anaplastyczny u dzieli od 3 roku życia i dorosłych.

Substancją Temozolomidum leczy się nowotwory, jeśli nastąpił nawrót choroby lub postęp choroby po przebytym leczeniu standardowym.

Przeciwwskazania:

Gdy masz uczulenie na temozolomid, dakarbazynę (lek przeciwnowotworowy, czasami nazywany DTIC) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku, znaczne zmniejszenie liczby niektórych krwinek (z powodu zahamowania czynności szpiku kostnego), takich jak białe krwinki i płytki krwi, zmniejszoną liczbe krwinek czerwonych, zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek, nietolerancję niektórych cukrów. Gdy przyjmujesz inne leki. Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio a także o lekach, które planujesz stosować. Gdy jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży lub gdy karmisz piersią. Nie stosować Temozolomidum  w okresie ciąży, chyba że lekarz prowadzący wyraźnie zalecił takie leczenie.Należy zaprzestać karmienia piersią podczas stosowania Temozolomidum. Podczas leczenia Temozolomidum zarówno mężczyźni jak i kobiety powinni stosować skuteczne środki antykoncepcyjne.

Skutki uboczne:

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi jakikolwiek z następujących objawów: ciężka reakcja alergiczna (nadwrażliwość) (pokrzywka, świszczący oddech lub inne zaburzenia oddychania), niekontrolowane krwawienia, napady drgawkowe (drgawki), gorączka, silny, nieprzemijający ból głowy. Stosowanie Temozolomidum może spowodować zmniejszenie liczby określonego typu krwinek. Skutkiem tego może być zwiększona częstość występowania siniaków lub krwawień, może wystąpić niedokrwistość (niedobór czerwonych krwinek), gorączka i zmniejszona odporność na zakażenia. Zmniejszenie liczby krwinek jest zwykle krótkotrwałe. W niektórych przypadkach może się przedłużać i prowadzić do bardzo ciężkiej postaci niedokrwistości (niedokrwistość aplastyczna). Lekarz prowadzący będzie regularnie kontrolował zmiany we krwi i zadecyduje, czy jest potrzebne jakiekolwiek właściwe leczenie. W niektórych przypadkach konieczne może być zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia. U pacjentów otrzymujących Temozolomidum  w połączeniu z radioterapią mogą wystąpić inne działania niepożądane niż u pacjentów otrzymujących tylko Temozolomidum. Mogą wystąpić poniższe działania niepożądane: bardzo często: utrata apetytu, ból głowy, zaparcia (trudności z oddaniem stolca), nudności, wymioty, wysypka, wypadanie włosów, zmęczenie; często: zakażenia jamy ustnej, zakażenia rany, zmniejszona liczba krwinek (neutropenia, małopłytkowość, limfopenia, leukopenia), zwiększenie stężenia glukozy (cukru) we krwi, utrata masy ciała, zmiana stanu psychicznego i czujności, lęk/depresja, senność, zaburzenia mowy, zaburzenia równowagi, zawroty głowy, dezorientacja, zaburzenia pamięci (zapominanie), trudności w koncentracji, bezsenność lub wybudzanie się ze snu, mrowienie, powstawanie siniaków, drżenia, nieprawidłowe lub nieostre widzenie, podwójne widzenie, zaburzenia słuchu, duszności, kaszel, powstawanie zakrzepów w nogach, zatrzymywanie płynu w organizmie, obrzęk nóg, biegunka, ból żołądka lub brzucha, zgaga, niestrawność, trudności w przełykaniu, suchość w ustach, podrażnienie lub zaczerwienienie skóry, suchość skóry, świąd, osłabienie mięśni, bóle stawów, bóle mięśni, częste oddawanie moczu, nietrzymanie moczu, reakcja alergiczna, gorączka, uszkodzenia popromienne, obrzęk twarzy, ból, zaburzenia smaku, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby; niezbyt często : objawy grypopodobne, czerwone plamy pod naskórkiem, pojawienie się obrzęku twarzy lub osłabienia mięśni, niskie stężenie potasu we krwi, zwiększenie masy ciała, zmiany nastroju, pobudzenie, omamy i zaburzenia pamięci, częściowe porażenie (niedowład), zaburzenia koordynacji ruchów, trudności w przełykaniu, zaburzenia czucia, częściowa utrata wzroku, suchość błony śluzowej lub ból oczu, głuchota, zapalenie ucha środkowego, dzwonienie w uszach (szum w uszach), ból ucha, kołatanie serca (jeśli można wyczuć bicie serca), zakrzep krwi w płucach, krwawienie do mózgu (udar), wysokie ciśnienie tętnicze krwi (nadciśnienie), zapalenie płuc, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, przeziębienie lub grypa, rozdęcie brzucha, trudności w kontrolowaniu wypróżnień, żylaki odbytu (hemoroidy), złuszczanie naskórka, zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne, przebarwienia skóry, zwiększone pocenie, uszkodzenia mięśni, ból pleców, trudności w oddawaniu moczu, krwawienie z pochwy, impotencja, brak miesiączki lub obfite krwawienia miesięczne, podrażnienie pochwy, bolesność piersi, uderzenia gorąca, dreszcze, zmiana zabarwienia języka, zmiana w odczuwaniu zapachów, pragnienie, choroby zębów. Temozolomidum w monoterapii u pacjentów, u których nastąpił nawrót lub progresją glejaka mogą wystąpić poniższe działania niepożądane: bardzo często: zmniejszenie liczby krwinek (neutropenia lub limfopenia, małopłytkowość), utrata apetytu, ból głowy, wymioty, nudności, zaparcie (trudności w oddawaniu stolca); często: utrata masy ciała, zmęczenie, zawroty głowy, uczucie mrowienia, duszności, biegunka, ból brzucha, niestrawność, wysypka, świąd, wypadanie włosów, gorączka, osłabienie, dreszcze, złe samopoczucie, ból, zaburzenia smaku; niezbyt często: zmniejszenie liczby krwinek (pancytopenia, niedokrwistość, leukopenia); rzadko: kaszel, zakażenia, w tym zapalenie płuc; bardzo rzadko: zaczerwienienie skóry, pokrzywka, wysypka na skórze, reakcje alergiczne. Temozolomidum może wywołać zmęczenie lub senność. W takim przypadku nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn dopóki  nie poznasz indywidualnej reakcji na lek.