Zyloric

Zyloric, tabletki, 28, 100 sztuk

Zyloric jest polecany do stosowania do  zmniejszenia wytwarzania moczanów/kwasu moczowego w chorobach, w których ich odkładanie już nastąpiło (np. dnawe zapalenie stawów, guzki dnawe, kamica nerkowa) lub w stanach klinicznych, w których istnieje takie ryzyko (np. leczenie nowotworów potencjalnie prowadzące do ostrej nefropatii moczanowej). Polecany do stosowania w takich przypadkach jak: dna samoistna, kamica moczanowa, ostra nefropatia moczanowa, choroby nowotworowe i zespoły mieloproliferacyjne z szybkim obrotem komórkowym, w których zwiększone stężenie moczanów występuje samoistnie lub spowodowane  leczeniem cytotoksycznym, zaburzenia czynności niektórych enzymów, prowadzące do nadprodukcji moczanów, np.: fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej (np. zespół Lesch-Nyhana); glukozo-6-fosfatazy (np. choroba spichrzeniowa glikogenu); syntetazy fosforybozylopirofosforanowej; amidotransferazy fosforybozylopirofosforanowej; fosforybozylotransferazy adeninowej. Leczenie kamicy nerkowej z 2,8-dihydroksyadeninowymi (2,8-DHA) kamieniami nerkowymi w wyniku obnizonej aktywności fosforybozylotransferazy adeninowej. Skuteczne również w leczeniu nawracającej kamicy nerkowej, z kamieniami nerkowymi o mieszanym składzie wapniowo-szczawianowym, z towarzyszącą hiperurykozurią, w przypadku gdy próby leczenia dietą, płynami i innymi sposobami okazały się nieskuteczne.

Skład

1 tabletka Zyloric zawiera:  100 mg lub 300 mg allopurynolu.

Działanie

Zyloric  zawiera Allopurynol i jego główny metabolit oksypurynol obniżające  stężenie kwasu moczowego w osoczu i w moczu przez zatrzymanie aktywności oksydazy ksantynowej, enzymu katalizującego utlenianie hipoksantyny do ksantyny oraz ksantyny do kwasu moczowego. U osób  z hiperurykemią, oprócz zatrzymania katabolizmu puryn obniżone zostaje również twaorzenie  puryn de novo przez zatrzymanie na zasadzie sprzężenia zwrotnego fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej. Allopurynol jest czynny po zazyciu doustnym i szybko wchłania się z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Biodostępność leku ocenia się na 67-90%. Największe  stężenie leku w osoczu następuje zwykle po ok. 1,5 h, następnie stężenie leku szybko zmniejsza się tak, że po 6 h jest już trudne do wykrycia. Maksymalne stężenie oksypurynolu w osoczu następuje  zwykle po 3-5 h po doustnym podaniu i zachowuje  się znacznie dłużej. Allopurynol wiąże się z białkami osocza w małym stopniu. Około 20% przyjętej dawki allopurynolu wydalane jest z kałem. Allopurynol ulega usunięciu  głównie po przemianie metabolicznej do oksypurynolu, katalizowanej przez oksydazę ksantynową oraz oksydazę aldehydową. Mniej niż 10% leku jest usuwane  w moczu w postaci niezmienionej. T0,5 allopurynolu w osoczu wynosi 1-2 h. Oksypurynol jest słabszym inhibitorem oksydazy ksantynowej niż allopurynol, ale jego T0,5 jest znacznie dłuższy i ocenia się, że wynosi u człowieka ok. 13-30 h. Dlatego też pojedyncza dobowa dawka preparatu zatrzymuje aktywność oksydazy ksantynowej przez okres 24 h.

Przeciwskazania

Uczulenie  na allopurynol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Dawkowanie

Dorośli: dawka początkowa wynosi zazwyczaj 100 mg na dobę.

Dzieci poniżej 15 lat: 10-20 mg/kg mc. na dobę, do maksymalnej dawki 400 mg na dobę

Lek można zazywać raz na dobę po jedzeniu . Jeśli dobowa dawka jest większa niż 300 mg i pojawia się  objawy nietolerancji ze strony przewodu pokarmowego, lek można podawać w dawkach podzielonych.