Levomepromazini maleas jest to substancja o właściwościach przeciwpsychotycznych. Levomepromazini maleas odnajduje zastosowanie w leczeniu poważnych zaburzeń psychicznych (takich jak schizofrenia, psychozy). Ponadto substancja Levomepromazini maleas wykorzystywana jest, samodzielnie lub z innymi lekami, w leczeniu silnych bóli.
Przeciwwskazania:
Kiedy nie stosować leku
- jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na lewomepromazynę,
- jeśli pacjent ma nowotwór rdzenia nadnerczy (guz chromochłonny, pheochromocytoma),
- jeśli pacjent ma chorobę szpiku kostnego,
- jeśli u pacjenta zdiagnozowano uraz mózgu,
- jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpił złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS - rzadka reakcja na leki stosowane w terapii poważnych zaburzeń psychicznych),
- w przypadku miastenii (myasthenia gravis, rzadka choroba powodująca osłabienie mięśni),
- jeśli pacjent spożywa alkohol.
Kiedy zachować szczególną ostrożność, stosując lek
Należy powiadomić lekarza, jeśli u pacjenta występuje:
- choroba ośrodkowego układu nerwowego (np. padaczka, udar, demencja),
- choroba serca, wątroby lub nerek,
- niewydolność oddechowa,
- niedoczynność tarczycy,
- cukrzyca,
- jaskra,
- choroba Parkinsona,
- w rodzinie rozpoznane wydłużenie odstępu QT w EKG, co predysponuje do wystąpienia niemiarowości,
- w rodzinie w przeszłości wystąpiły zakrzepy żylne, gdyż stosowaniu leków przeciwpsychotycznych towarzyszyło powstawanie zakrzepów.
- zbyt wolna akcja serca,
- powiększenie prostaty,
- późna dyskineza
Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent stosuje równocześnie inne leki przeciwpsychotyczne lub stosowany kiedyś inny fenotiazynowy lek przeciwpsychotyczny nie okazał się pomocny.
Pacjenci w podeszłym wieku:
Dawki zlecane osobom w podeszłym wieku są zazwyczaj niższe od dawek stosowanych u innych dorosłych pacjentów. Jest to związane z większą podatnością starszych osób na wystąpienie działań niepożądanych.
Dzieci:
Nie zaleca się stosowania tego leku u dzieci i młodzieży.
Działania niepożądane:
Objawy występujące na początku leczenia
Na początku leczenia pacjent może odczuwać zawroty głowy podczas wstawania. Objawy te zwykle zmniejszają się podczas kontynuacji leczenia.
Objawy wymagające natychmiastowego kontaktu z lekarzem:
Lewomepromazyna może wywoływać późne dyskinezy, które objawiają się rytmicznymi, mimowolnymi ruchami języka, twarzy, ust lub szczęk, czasami również z towarzyszącymi im mimowolnymi ruchami kończyn.
Lewomepromazyna może również powodować wystąpienie złośliwego zespołu neuroleptycznego, z objawami takimi jak: gorączka, nadmierna potliwość, sztywność mięśni, zmiana stanu psychicznego, zaburzenia rytmu serca oraz duże wahania ciśnienia krwi. Nieleczony złośliwy zespół neuroleptyczny jest stanem zagrażającym życiu i może nawet skończyć się śmiercią.
Lewomepromazyna może powodować zmniejszenie liczby białych krwinek, co zmniejsza odporność na zakażenia. W razie wystąpienia zakażenia z objawami, takimi jak gorączka i poważne pogorszenie stanu ogólnego, lub gorączka z miejscowymi objawami zakażenia, takimi jak ból gardła/jamy ustnej, lub zaburzenia oddawania moczu, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Wykonane zostanie badanie krwi w celu sprawdzenia liczby białych krwinek (czy nie występuje agranulocytoza). Ważne, aby pacjent poinformował lekarza o przyjmowanym leku.
Wpływ suchości w jamie ustnej na zęby:
Lek może wywoływać suchość w jamie ustnej, co przy długotrwałym leczeniu może powodować uszkodzenie zębów (próchnica). Dlatego też należy starannie myć zęby pastą z fluorem co najmniej dwa razy dziennie. Nawilżenie w jamie ustnej można utrzymać poprzez stosowanie np. produktów z ksylitolem. Należy regularnie kontrolować stan zębów.
Częste działania niepożądane (u więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- zawroty głowy, zmęczenie, mimowolne ruchy (późna dyskineza) i drżenie wokół ust (przy długotrwałym leczeniu), objawy przypominające chorobę Parkinsona, takie jak drżenie, sztywność i niepokój ruchowy (np. niemożność spokojnego stania),
- łagodne zaburzenia krwi,
- przyspieszenie akcji serca,
- spadek ciśnienia krwi,
- suchość w jamie ustnej,
- objawy skórne (np. pokrzywka, świąd, nadwrażliwość na światło lub inne objawy skórne).
Niezbyt częste działania niepożądane (u mniej niż 1 na 100 pacjentów):
- zaburzenia widzenia z bliska, - zaparcia,
- trudności w oddawaniu moczu,
- zaburzenia miesiączkowania, nadwrażliwość i powiększenie się piersi.
Rzadkie działania niepożądane (u mniej niż 1 na 1000 pacjentów):
- poważne zaburzenia krwi,
- zmiany tolerancji cukru, zmiany apetytu, wzrost masy ciała,
- zaburzenia pamięci, nagłe zaburzenia ruchowe mięśni lub drgawki, zespół zaburzeń obejmujący drgawki, gorączkę, sztywność mięśni i obniżenie stopnia świadomości,
- nasilenie jaskry z zamkniętym kątem przesączania, zmętnienie soczewek i rogówki,
- zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie akcji serca, - zapalenie wątroby z towarzyszącą żółtaczką,
- złośliwy zespół neuroleptyczny (wysoka gorączka, upośledzenie świadomości i sztywność mięśni),
- zwiększenie porostu włosów na ciele,
- zmiany libido i potencji, opóźnienie orgazmu, obniżenie potencji, bolesna i wydłużona erekcja.
Częstość nieznana:
- żylna choroba zakrzepowo- zatorowa (zatorowość płucna i zakrzepica żył głębokich).
W grupie pacjentów w podeszłym wieku z demencją zgłaszano niewielki wzrost liczby zgonów wśród pacjentów stosujących leki przeciwpsychotyczne, w porównaniu z osobami nieleczonymi tymi lekami.
Powrót do listy