Isoniazidum jest lekiem pierwszego rzutu w przypadku gruźlicy i niektórych innych mykobakterioz. Działa bakteriobójczo w stosunku do prątków wrażliwych izoniazyd. Isoniazidum stosowany jest z innymi lekami przeciwgruźliczymi z uwagi na szybko rozwijającą się lekooporność. Isoniazidum używany jest także do profilaktyki i leczenia gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
Przeciwwskazania:
- Uszkodzenie wątroby, aktywne schorzenie wątroby, przebyte reakcje hepatotoksyczności lub uczulenie na lek.
- Spożycie alkoholu zwiększa toksyczność izoniazydu, dlatego ostrożnie stosuje się u alkoholików.
- Padaczka i inne stany drgawkowe
- Psychozy
- Zapalenie wielonerwowe
- Uszkodzenia nerek
Działania niepożądane:
Może prowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby i zmian toczniopodobnych. W 10% przypadków dochodzi do zaburzeń ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego (np. zawroty i bóle głowy, stan splątania, hiperrefleksja i zapalenie nerwów) W 5% przypadków dochodzi do leukopeni i reakcji alergicznych. Może dochodzić do rozwoju polineuropatii związanych z hamowaniem aktywności witaminy B6. U osób z grupy ryzyka konieczna jest suplementacja 10–50 mg na dobę (u osób z zakażeniem HIV, niedożywieniem, cukrzycą i u ciężarnych). Poza tym może wystąpić utrata łaknienia, zaparcia i drżenie mięśni. Izoniazyd obniża próg drgawkowy poprzez hamowanie syntezy kwasu γ-aminomasłowego. Może wywołać zaburzenia afektywne (nastrój wzmożony) poprzez hamowanie enzymu monoaminooksydazy. Wchodzi z tego powodu w niebezpieczne interakcje z wieloma lekami (np. SSRI).
Powrót do listy
