Iopamidolum jest to tzw. rentgenowski środek kontrastowy. Iopamidolum odnajduje zastosowanie w diagnostyce radiologicznej naczyń krwionośnych, serca, dróg moczowych i pęcherza moczowego, a także celem wzmocnienia kontrastu podczas tomografii komputerowej (CT) mózgu lub całego ciała. Iopamidolum sprawia, że badane części ciała są bardziej widoczne, dzięki temu diagnoza medyczna staje sie łatwiejsza.
Przeciwwskazania:
Kiedy nie stosować produktu Iopamidolum
- jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie na iopamidol,
- jeśli pacjent ma nadmierną aktywność tarczycy (nadczynność tarczycy),
- jeśli u pacjenta wystąpiła w przeszłości ciężka, natychmiastowa lub opóźniona reakcja skórna po podaniu iopamidolu
Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując produkt Iopamidolum
- jeśli pacjent ma bezobjawową nadczynność tarczycy (utajona nadczynność tarczycy) i (lub) guzek (guzki) tarczycy bez objawów zapalenia (wole tarczycy),
- jeśli pacjent ma chorobę nerek lub ciężkie zaburzenia czynności wątroby,
- jeśli pacjent ma (w wywiadzie) ciężką chorobę serca lub naczyń krwionośnych (chorobę sercowo-naczyniową),
- jeśli pacjent ma astmę oskrzelową,
- jeśli pacjent ma cukrzycę,
- jeśli pacjent ma zaburzenia przebiegające z drgawkami,
- jeśli pacjent ma zaawansowane stwardnienie tętnic mózgowych,
- jeśli pacjenta miał ostry udar,
- jeśli pacjent ma ostre krwawienie w obrębie mózgu lub choroby, którym towarzyszy upośledzenie bariery krew-mózg lub obrzęk mózgu,
- jeśli pacjent jest w złym stanie ogólnym lub jeśli ma niedobór płynów (odwodnienie),
- jeśli u pacjenta występują nieprawidłowości dotyczące białek lub przeciwciał we krwi, takie jak dysproteinemia lub paraproteinemia (np. w przebiegu szpiczaka mnogiego/plazmocytomy),
- jeśli pacjent ma wysokie ciśnienie tętnicze krwi z powodu obecności guza w okolicy nerki (guz chromochłonny nadnercza).
Działania niepożądane:
Działania niepożądane, które mogą wystąpić po podaniu środka kontrastowego Iopamidolum, są na ogół łagodne lub średnio nasilone oraz krótkotrwałe.
Jednakże, tak jak w przypadku podobnych środków kontrastowych, mogą wystąpić ciężkie, zagrażające życiu reakcje, które wymagają szybkiego i skutecznego leczenia ratującego życie. li pacjent ma:
- obrzęk twarzy lub gardła (obrzęk naczynioruchowy),
- swędzenie lub łzawienie oczu (zapalenie spojówek), kaszel, świąd, katar lub uczucie zatkania nosa, kichanie, pokrzywkę,
- gwałtowny spadek ciśnienia tętniczego, szybką czynność serca (tachykardia),
- trudności w oddychaniu, dławienie się, uczucie duszenia się (reakcje rzekomoanafilaktyczne),
- pobudzenie, niebieskawe zabarwienie warg, niebieskawe zabarwienie lub bladość skóry, zimne poty, zaćmienie lub utratę świadomości,
- spadek ciśnienia tętniczego krwi może być połączony także ze zwolnieniem czynności serca (bradykardia; reakcja wazowagalna), która zazwyczaj po pewnym czasie przechodzi w tachykardię.
Należy natychmiast powiedzieć o tym radiologowi lub personelowi radiologicznemu, ponieważ mogą być to pierwsze objawy reakcji alergicznej lub wstrząsu. Może być konieczne przerwanie badania oraz zastosowanie dodatkowego leczenia.
Oprócz objawów wymienionych powyżej, mogą wystąpić także inne działania niepożądane Iopamidolum:
Często (występują częściej niż u 1 na 100, ale rzadziej niż u 1 na 10 osób)
- przejściowe zmiany częstości oddychania, skrócenie oddechu i ostre wyczerpanie oddechowe oraz kaszel,
- nudności, wymioty, zaburzenia odczuwania smaku,
- obrzęki rąk, stóp lub kostek, uderzenia krwi do głowy, pokrzywka, wysypka, świąd i zaczerwienienie skóry.
Rzadko (występują częściej niż u 1 na 10 000 osób, ale rzadziej niż u 1 na 1000 osób)
- badanie radiologiczne mózgu oraz inne procedury, podczas których środek kontrastowy przechodzi do krwi tętniczej w mózgu w wysokim stężeniu: pobudzenie, uczucie splątania, utrata pamięci, zaburzenia mowy, wzroku i słuchu, napady padaczki, drżenie, osłabienie powodujące utratę zdolności poruszania się, paraliż, mrowienie i drętwienie rąk lub stóp
(szpilki i igły), nadwrażliwość na światło, przejściowa ślepota, śpiączka i senność,
- podczas badania angiograficznego z zastosowaniem cewnika odnotowano zablokowanie naczyń krwionośnych przez skrzepy krwi, powodujące zawał serca,
- trudności w oddychaniu, obrzęk lub skurcz krtani,
- dolegliwości żołądkowe,
- zaburzenia czynności nerek, aż do ostrej niewydolności nerek, szczególnie u pacjentów, u których już wcześniej występowało osłabienie czynności nerek,
- ciężkie, zagrażające życiu (w tym śmiertelne) i wymagające leczenia ratującego życie, reakcje, dotyczące czynności układu sercowo-naczyniowego, zazwyczaj połączone z zaburzeniami układu oddechowego i ośrodkowego układu nerwowego: uczucie ciepła, zmiany temperatury ciała (gorączka), ból głowy, złe samopoczucie, nadmierne pocenie się, uczucie zimna, omdlenie.
Bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 10 000 osób)
- klinicznie istotne zaburzenia ciśnienia tętniczego krwi, częstość akcji serca, szybki, wolny lub nieregularny rytm serca, ból lub uczucie ucisku w klatce piersiowej, niewydolność serca, zawał serca,
- obrzęk płuc lub płyn w płucach, zatrzymanie oddechu (zahamowanie układu oddechowego),
- obrzęk ślinianek w jamie i ustnej i wokół ust (zapalenie ślinianek przyusznych, wywołane jodem),
- obrzęk twarzy, skóry, języka, innych błon śluzowych (np. w nosie lub jamie ustnej) lub innych części ciała; ciężkie choroby skóry (zaczerwienienie, tworzenie pęcherzy, krwawienie, bolesność skóry, obejmujące wargi, oczy, usta, nos oraz narządy płciowe),
- obrzęk i zaczerwienienie skóry wokół nadmiernie tkliwej na ucisk żyły, skrzepy krwi w żyłach,
- reakcje w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie oraz zakażenie tkanki miękkiej.
Nieznane (częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- zmieniona czynności tarczycy lub ciężka postać nadczynności tarczycy (przełom tarczycowy),
- zablokowanie naczyń krwionośnych przez skrzepy krwi, prowadzące do udaru,
- przejściowe powikłania, takie jak, zawroty głowy i ból głowy,
- reakcje w miejscu wstrzyknięcia: miejscowy ból i obrzęk w przypadku wstrzyknięcia produktu poza naczynie krwionośne.
Reakcje mogą wystąpić z opóźnieniem, jeśli pacjent jest zaniepokojony, powinien skontaktować się z lekarzem.
Powrót do listy