Diltiazemi hydrochloridum stosuje się przy nadciśnieniu tętniczym, po przebytym zawale serca, w przypadku występowania stabilnej dławicy piersiowej oraz niestabilnej dławicy piersiowej, podczas występowania anginy Prinzmetala (odmiana choroby niedokrwiennej serca), a także w leczeniu oraz profilaktyce choroby wieńcowej (także z towarzyszącymi zaburzeniami rytmu serca).
Skutki uboczne:
Podczas stosowania Diltiazemi hydrochloridum mogą wystąpić:
Bardzo często: obrzęk obwodowy.
Często: ból głowy, zawroty głowy, blok przedsionkowo-komorowy, kołatanie serca, nagłe zaczerwienie (zwłaszcza twarzy), zaparcie, niestrawność, ból żołądka, nudności, rumień, złe samopoczucie.
Niezbyt często: nerwowość, bezsenność, bradykardia, niedociśnienie ortostatyczne, wymioty, biegunka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Rzadko: suchość błony śluzowej jamy ustnej, pokrzywka.
Częstość nieznana: małopłytkowość, zmiany nastroju (w tym depresja), objawy pozapiramidowe, blok zatokowo-przedsionkowy, zastoinowa niewydolność serca, zapalenie naczyń, rozrost dziąseł, zapalenie wątroby, nadwrażliwość na światło, pocenie się, złuszczające zapalenie skóry, ostra uogólniona wysypka krostkowa, rzadko rumień złuszczający z lub bez gorączki, ginekomastia
Diltiazemi hydrochloridum może niekorzystnie wpływać na sprawność psychomotoryczną, zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn. Działanie takie może wystąpić zwłaszcza na początku leczenia, przy zwiększaniu dawki oraz przy zmianach sposobu terapii.
Powrót do listy
