Kość udowa zlokalizowana jest w kończynie dolnej. Wspiera tkanki miękkie uda. Jest to kość długa, składająca się z trzonu oraz dwóch końców: bliższego i dalszego. Kość udowa to najdłuższa z kości długich organizmu. Przeważnie złamaniu ulega jej górny odcinek, czyli szyjka oraz krętarz. Szyjka łączy głowę kości udowej z trzonem kości udowej.
Krętarz większy i krętarz mniejszy zlokalizowane są między szyjką a trzonem kości udowej i stanowią miejsca przyczepu mięśni uda. Wskutek rozwoju osteoporozy cały kościec staje się słabszy. Dzięki wdrożeniu szybkiego leczenie uzyskać można najlepsze rezultaty - już po 24 godzinach po zabiegu pacjent może próbować wstać z łóżka.
Złamanie szyjki kości udowej jest trudne w leczeniu. Naczynia krwionośne, które przebiegają w tym miejscu, a także miejsce, gdzie znajduje się szczelina, złamania przyczyniają się do tego, że niektóre złamania nie mogą się zrosnąć. Zabieg operacyjny przeprowadzany przy takim rodzaju złamania ma za zadanie wzmocnić zrosty gwoździami, płytami metalowymi, śrubami lub innymi specjalistycznymi mechanizmami. Złamania krętarzowe, czyli takie obejmujące odcinek kości pomiędzy szyjką i trzonem, charakteryzują się czasami poważnym rozkawałkowaniem kości. W przypadku takich złamań możliwe jest zastosowanie leczenia operacyjnego metodą zespolenia śródszpikowego. Jeśli leczenie złamania krętarzowego jest prowadzone prawidłowo, na ogół nie występują zaburzenia zrostu kostnego. Złamaniu bliższej nasady kości udowej towarzyszy silny ból biodra i okolicy, niemożność podniesienia się z ziemi oraz nasilający się ból przy próbie poruszenia nogą w biodrze. Uszkodzona noga jest zazwyczaj zgięta w biodrze, stopa jest skręcona na zewnątrz. Jeżeli dojdzie do przemieszczenia odłamów, można zaobserwować także skrócenie nogi. Brak estrogenów jest przyczyną tego, że w ciągu kilku, kilkunastu lat pojawia się utrata nawet 30% masy kości, co skutkować może złamaniem, nawet przy błahym upadku u jednej kobiety na pięć, która ukończyła 60 rok życia. Mężczyźni są mniej zagrożeni złamaniami, gdyż u nich ubytek masy kości jest wolniejszy.
Powrót do listy