Zespół Tourette'a to schorzenie neurologiczne, dla którego charakterystycznym objawem jest wykonywanie niekontrolowanych gestów, czynności, oraz wydawania niekontrolowanych dźwięków i wypowiadania słów. Do tej pory nie udało się dokładnie określić, co ją powoduję. Nie istnieją także skuteczne metody jej leczenia. Poważnym problem stanowi także nieświadomość społeczna dotycząca tej choroby. Przez to chorzy spotykają się z niezrozumieniem, lekiem, czy wyśmiewaniem.
Osoba cierpiąca na tę chorobę nie jest w stanie kontrolować swoich tików. Doświadcza niepohamowanej potrzeby wykonania określonej czynności lub wydania określonego dźwięku. Niekiedy dochodzi także do samookaleczenia bądź uszkodzenia przedmiotów.
Zespół Tourette'a nie jest chorobą psychiczną. Osoby, które na niego cierpią, nie mają zaburzeń psychicznych, są pod względem zdolności umysłowych całkowicie normalni. Wyjątkiem od tego jest depresja, czy nerwica, które jednak występują wtórnie – tzn. są spowodowane przez problemy, z którymi wiąże się zespół Tourette'a.
Przyczyny Zespółu Tourette'a
Na chwile obecną nie jest wiadome, co powoduje tego typu zaburzenia. Wiadomo jednak, że jest to choroba o podłożu genetycznym, często występująca rodzinnie. Nie jest jednak wiadome, które konkretniej geny są za nią odpowiedzialne ani jakie dokładnie zmiany w organizmie powoduje. Z tego powodu leczenie jest niezwykle trudne.
Diagnoza Zespółu Tourette'a
Pierwsze objawy zespołu Tourette'a pojawiają się najczęściej u dzieci w wieku 2-15 lat. Symptomem są tiki, wykrzywianie twarzy i dziwne zachowania, a także wydawanie z siebie niekontrolowanych dźwięków. Bardzo często jest to odbierane jako niegrzeczne zachowanie. Inne objawy to nadpobudliwość i nerwowość, co z kolei jest czasem diagnozowane jako ADHD. Jednak w przypadku zespołu Tourette'a zachowania utrzymują się ponad rok i stają się często coraz bardziej skomplikowane. Towarzyszą im obsesyjne myśli, związane z symetrią, liczeniem, oraz seksem i przemocą, oraz zachowania kompulsywne, związane z dotykaniem i sprawdzaniem, czy wszystko jest na swoim miejscu.
Najcharakterystyczniejszy objawem jest tzw. koprolalia, czyli konieczność przeklinania lub ubliżania innym. Mimo wszystko jest to rzadka przypadłość – pojawia się jedynie w ok. 15% przypadków i nigdy nie stanowi jedynego objawu.
Wpływ na życie
Wpływ choroby na życie chorego jest zróżnicowany. W przypadku łagodnej postaci może być nawet żadny. Wystarczy, że chory zrozumie i zaakceptuje swoje tiki i może funkcjonować normalnie.
W ciężkiej postaci normalne funkcjonowanie może być w znacznym stopniu utrudnione. Chory może niszczyć przedmioty wokół siebie lub dokonywać samookaleczenia. Jednak nawet jeżeli nie dokonuje zniszczeń, jego zachowania mogą być odbierane przez środowisko jako dziwne. Może to powodować trudności w znalezieniu pracy oraz w utrzymywaniu kontaktów towarzyskich, czy znalezieniu partnera. W wielu przypadkach jest to wynik niezrozumienia, że chory jest całkowicie sprawny psychicznie i umysłowo. Zatem trudności ze współżyciem z innymi ludźmi wynikają w dużej mierze ze środowiska, a nie z choroby.
Jednak osoby cierpiące na to schorzenie mogą prowadzić szczęśliwe i satysfakcjonujące życie uczuciowe, społeczne i zawodowe. Wymagana jest jednak akceptacja i pomoc ze strony osób bliskich.
Metody leczenia Zespółu Tourette'a
Niestety zespół Tourette'a jest chorobą nieuleczalną. Z drugiej strony, nie powoduje skrócenia życia. Każda metoda leczenia musi zostać dobrana indywidualnie. Mimo wszystko, nawet gdy leczenie jest skuteczne, to objawy ustępują tylko częściowo.
Terapie stosowane w przypadku zespołu Tourette'a to:
- psychoterapia, najczęściej o charakterze behawioralnym. Jej zadaniem jest umożliwienie kontroli tików, ich ukierunkowanie, lub zmiana na inne, społecznie bardziej akceptowalne zachowania. Nie prowadzi jednak do całkowitego ich wyeliminowania.
- farmakoterapię, która jest stosowana rzadziej, w cięższych przypadkach. Stosuje się zazwyczaj neuroleptyki i leki przeciwdepresyjne.
Powrót do listy