Cechą charakterystyczną zespołu nerczycowego jest nadmierna nieskompensowana utratą białka wraz z wydalanym moczem. Stan takie określany jest jako białkomocz: w przypadku zespołu nerczycowego przekracza ilość 3,5 g/dobę lub 50 mg/kg masy ciała/dobę.
W przypadku tego schorzenia wystąpić mogą następujące powikłania:
Powikłania ostre
- obrzęk płuc i mózgu
- zakażenia
- ostra niewydolność nerek
- choroba zakrzepowo-zatorowa
- pseudoguz mózgu
- zapalenie trzustki.
Powikłania przewlekłe
- zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej i metabolizmu kostnego
- hipotyreoza
- niedokrwistość
- zaćma
- AVN
Obecnie uważa się, że u dzieci z zespołem nerczycowym są one bardzo ograniczone. W wielu przypadkach uważa się także, że u dzieci ze steroidowrażliwym zespołem nerczycowym nie ma konieczności wykonywania biopsji nerki, a czas leczenia szpitalnego powinien być możliwie jak najkrótszy. Co więcej, o ile to możliwe, od samego początku chorych tych można leczyć ambulatoryjnie. Jednak taką decyzję o leczeniu może podjąć wyłącznie doświadczony nefrolog, który zapewni stałą opiekę nad chorym dzieckiem, a gdy zajdzie taka konieczność będzie mógł wykonać potrzebne badania laboratoryjne.
W trakcie leczenia należy koniecznie:
usunąć wszelkie choroby i przyczyny, których następstwem może być zespół nerczycowy
zlikwidować skutki niedoborów białkowych stosując uzupełnianie przetaczaniami, takimi jak np. albumin, oraz dietę, która zapewni odpowiednią podaż dobrze przyswajalnych pełnowartościowych białek lub substratów do ich syntezy w organizmie.
Dodatkowo stosuje się postępowanie lecznicze, dietetyczne i profilaktyczne - tak jak w przypadku innych chorób układu moczowego. Zapewnić należy także troskę o zwiększone wydalanie zatrzymanej w nadmiarze wody przez stosowanie środków moczopędnych.
Powrót do listy