Gruczoł krokowy fizjologicznie zabezpieczony jest przed zakażeniem. Jego mechanizmy obronne to przede wszystkim czynniki mechaniczne, substancje przeciwbakteryjne, czynniki komórkowe oraz humoralne. Zależnie od przebiegu, istnieje ostre oraz przewlekłe zapalenie stercza. Mając na uwadze cytologiczną i mikrobiologiczną ocenę moczu, wydzieliny gruczołu można podzielić na: ostre bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego, przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego, przewlekłe niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego oraz prostatodynię.
W związku z powstałym naciekiem zapalnym gruczołu krokowego dochodzi do jego tkliwości uciskowej przy badaniu palcem przez odbyt oraz obrzmienie i ucisk na cewkę moczową, który w niektórych przypadkach utrudnia swobodne oddawanie moczu. W moczu zaobserwować można dość wyraźny białkomocz, obecność białych i czerwonych krwinek w małych ilościach oraz zwiększone ilości śluzu.
Rozpoznanie i leczenie zapalenia gruczołu krokowego:
Dokonuje go lekarz. W niektórych przypadkach okazać może się dość długie, gdy ma doprowadzić do pełnego zlikwidowania stwierdzanego stanu zapalnego, uniemożliwić wtórne ropnie w rejonie gruczołu oraz rozszerzenie się procesu zapalnego na cewkę moczową i pęcherz.
Stosowanie ciepłych nasiadówek przed snem, np. w naparze rumianku lub kory dębowej, unikanie wstrzymywania oddawania moczu i ciepła bielizna wspomagają uzyskanie korzystnych wyników leczenia, które powinien prowadzić specjalista urologa.
Powrót do listy