Zakrzepica żył głębokich oraz jej powikłania to w dzisiejszych czasach bardzo poważny problem medyczny. W głównej mierze dotyczy on żył głębokich kończyn dolnych, znajdujących się poniżej powięzi głębokiej i towarzyszą jednoimiennym tętnicom.
Powikłaniem tego schorzenia stanowiącym największe zagrożenie jest z pewnością zator tętnicy płucnej. W związku, z tym że oba stany kliniczne są ze sobą ściśle związane, określa się je jako chorobę zakrzepowo-zatorową. Szacuje się, że pierwszy epizod zakrzepicy w populacji ogólnej rozpoznaje się u ok. 0,5/1000 osób/rok.
Do zakrzepowego zapalenia żył głębokich przeważnie dochodzi w żyłach kończyn dolnych - dzieje się tak w około 60% przypadków i w 30% - w żyłach miednicy. Stosunkowo rzadko dochodzi do niego w innych naczyniach żylnych.
Za zakrzepicę żył głębokich odpowiedzialne jest spowolnienie przepływu krwi w naczyniach żylnych, czego skutkiem może być ryzyko krzepnięcia krwi i powstania zakrzepu, w miejscu, w którym normalnie nie powinien się pojawić.
Zator tętnicy płucnej stanowi ostry stan zagrożenia życia, natomiast zespół pozakrzepowy jest chorobą przewlekłą prowadzącą nawet to inwalidztwa. Śmiertelność z powodu zatorowości płucnej wynosi 3 - 8%.
Jedynie u 20 - 40% cierpiących na to schorzenie doświadczających objawów klinicznych charakterystycznych dla tej choroby, można potwierdzić zakrzepicę żył głębokich kończyn dolnych za pomocą obiektywnych badań diagnostycznych. Większość przypadków zakrzepicy nie daje żadnych objawów.
Czynniki sprzyjające zachorowaniu:
- wiek powyżej 40 lat
- unieruchomienie, np. długotrwałe leżenie
- nowotwory złośliwe
- obustronna zakrzepica żył powierzchniowych
- rozległe złamania i urazy
- udar mózgu
- duże zabiegi chirurgiczne i ortopedyczne
- zastoinowa niewydolność krążenia
- stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych
- otyłość
- żylaki
- ciąża
Metody profilaktyczne:
- unikanie długotrwałego leżenia w łóżku
- rzucenie palenia
- w razie długich podróży należy wykonywać drobne ćwiczenia przynajmniej co 2 godziny
- stosowanie specjalnych podkolanówek lub pończoch uciskowych przed zabiegami operacyjnymi
Leczenie farmakologiczne oparte jest przede wszystkim na podawaniu doustnych leków przeciwzakrzepowych, heparyny niefrakcjonowanej, inhibitorów trombiny. Gdy jednak taki rodzaj leczenia okazuje się nieskuteczny, to konieczne jest poddanie pacjenta leczeniu chirurgicznemu. Polega ono na zabiegu trombektomii żylnej lub wprowadzeniu filtra do żyły głównej dolnej.
Powrót do listy