Wypalenie zawodowe

Czym jest wypalenie zawodowe?
Określenie wypalenie zawodowe bardzo często określa się sytuację, w której tracimy panowanie nad tym, co się dzieje. Ale w tym przypadku znaczenie ma, jaki jest kontekst tego określenia. Często praca staje się dla nas wszystkim, co ważne i tym samym doskwiera nam uczucie, że nie będziemy w stanie podołać naszym obowiązkom.

Kiedy mamy do czynienia z wypaleniem zawodowym?
Na wyczerpanie narażone są najbardziej osoby, które pracują z ludźmi przez dłuższy czas. W wielu przypadkach cierpią na ten rodzaj dolegliwości osoby, które same pomagają innym niż psychologowie. Tracą one siły do pracy, czują się z tym bezradne i nie są już w stanie pomagać innym. Bardzo często poczucie bezradności dotyczy osób, które biorą na siebie zbyt dużo obowiązków, które z czasem je pochłaniają. Do cech wypalenia zawodowego zalicza się:

• poczuciem apatii, potrzebują samotności, stąd wyraźnie wycofują się z relacji towarzyskich,
• wyolbrzymianiem porażek, obniżaniem istoty osiąganych sukcesów,
• zaniedbaniem rozwoju zawodowego, który do tej pory sięgał wyżyn,
• zaniedbywanie relacji rodzinnych, a także zawodowych.

To są tylko niektóre z wielu charakterystycznych zachowań osób z wypaleniem zawodowym.
Stopnie wyrządzonej szkody jako proces wypalenia zawodowego

Stopień I
Jest to stadium najlżejsze, zwane ostrzegawczym. Przy tej fazie dochodzi do narastania poczucia irytacji, często towarzyszą jej także bóle głowy, zauważalne jest częstsze - coraz gorsze samopoczucie. Niekiedy pojawia się także bezsenność. By uporać się z taką dolegliwością najlepszym wyjściem jest odpuszczenie części naszych zadań. Wskazany jest także odpoczynek, zapewnienie organizmowi snu, oddanie się przyjemnym czynnościom. Może to być ruch na świeżym powietrzu, ćwiczenia fizyczne, taniec, pływanie. Są to czynności, które powinny pomóc.

Stopień II
W trakcie tego stadium syndrom wypalenia zawodowego jest znacznie intensywniejszy i trwa o wiele dłużej niż poprzedni. Stanowi on znacznie poważniejsze zagrożenie niż stopień pierwszy. Mowa tutaj o: częstymi wybuchami złości, agresji, widoczna jest nieżyczliwa a czasem nawet pogardliwa postawa wobec ludzi, z którymi mamy do czynienia. W tym wypadku oddanie się przyjemnym zajęciom to tylko jeden z potrzebnych punktów na drodze do uzdrowienia. Dlatego też warto zadbać o urlop, taki odpoczynek od pracy, dzięki któremu możliwe będzie odseparowanie się od problemów zawodowych. Istotne dla tego stopnia jest zadbanie o relacje z najbliższymi. Tutaj ważne jest wsparcie osób, na których nam zależy. Można to potraktować jako osobisty proces uzdrowienia, dzięki któremu pozbędziemy się poczucia wypalenia zawodowego, a także może to być punkt w naszym życiu, gdzie zastanowimy się, co jest dla nas ważne i dlaczego. Jeśli zbagatelizujemy ten stopień w procesie wypalenia zawodowego, często dotknie nas.

Stopień III
Określany także jako chroniczność symptomu. W tym stadium dostrzegalne są objawy fizyczne, psychiczne. Dodatkowo bardzo często dochodzi do zakłóceń zdrowia oraz do zachwiania struktur osobowości. Charakterystyczne dla tego stopnia objawy to: uczucie osamotnienia, kryzysy w małżeństwie, przyjaźni, zakłócona zostaje praca w zespole, a raczej mamy do czynienia z rezygnacji w takiej grupie, ponadto można tu zauważyć np. wrzody, nerwice. Na tym etapie bardzo trudno jest pomóc takiej osobie nawet najbliższym. Konieczna jest pomoc profesjonalna.

Skutkiem wypalenia zawodowego mogą być zmiany emocjonalne, które prowadzą do zaburzeń w relacjach z bliskimi, ale także nie warto zapominać, iż prowadzą do ciężkich zaburzeń zdrowotnych.

W związku z tym nie warto brać na siebie zbyt wielu obowiązków. Gdy czujemy, że jest tego za dużo, odpuszczajmy. Dzięki temu poczujemy, że obowiązki, które mamy pozostają pod naszą kontrolą, a to z kolei sprawi, że nasze samozadowolenie będzie dobre. Ten fakt będzie przyczyną optymalnych relacji z bliskimi, co zaowocuje dobrym zdrowiem i samopoczuciem. Nie ma nic lepszego, by sprostać obowiązkom zawodowym i innym, które często towarzyszą nam w codziennym życiu.