Wypadanie macicy i pochwy to przeważnie dolegliwość kobiet w wieku menopauzalnym. Zdarzają się także przypadki wystąpienia tej dolegliwości u młodszych kobiet. Jej wystąpienie świadczy o osłabieniu mięśni i więzadeł utrzymujących organy rodne.
Zależnie od tego, z jakim stopniem wypadania mamy do czynienia rozróżniamy wypadanie częściowe, kiedy przemieszczeniu uległa tylko część macicy lub pochwy, a także wypadanie całkowite polegające na przesunięciu macicy w taki sposób, że wyczuwalna jest ona w pochwie.
Do najczęstszych objawów tej dolegliwości zalicza się przede wszystkim: swoiste uczucie ciągnięcia w pochwie lub dolnej części pleców, ból zlokalizowany w okolicy krzyża promieniujący niekiedy w stronę pachwin, wrażenie, że w pochwie lub poza nią znajduje się ciało obce, osłabiony strumień moczu oraz uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza, częstsze potrzeby oddawania moczu, parcie na pęcherz, a czasami nawet pojawienie się wysiłkowego nietrzymania moczu.
Ta dolegliwość zlokalizowana może być w różnych miejscach. Wyróżniamy zatem:
defekt przedni – najczęstszy typ. W jego trakcie dochodzi do wpuklania się pęcherza lub cewki moczowej do pochwy;
defekt tylny – do wypadania dochodzi na tylnej ścianie pochwy. W tym przypadku to jelito grube, czyli odbytnica lub jelito cienkie wpukla się do pochwy;
defekt szczytu pochwy – dotyczy macicy lub szczytu pochwy.
Do wypadania pochwy dochodzi przeważnie po usunięciu macicy. Wtedy szczyt pochwy stopniowo zaczyna przesuwać się w dół, kierując się w stronę przedsionka pochwy.
W celu postawienia diagnozy należy wykonać badanie ginekologiczne połączone z dopochwowym badaniem ultrasonograficznym i poprzedzone szczegółowym wywiadem lekarskim. W wielu przypadkach przeprowadza się również dodatkowe badania, dzięki którym można rozpoznać przyczynę innych nieprawidłowości takich jak np. problemy z oddawaniem moczu i stolca.
Dokonuje się tego dzięki badaniu manometrycznemu oceniającemu wewnątrzpochwowe ciśnienie statyczne oraz jego zmianę podczas skurczu mięśnia dźwigacza odbytu. Ponadto RTG klatki piersiowej pozwala określić, czy nie wystąpiły zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lub zmiany w kości krzyżowej.
Zalecane są także codzienne ćwiczenia, dzięki którym można przynieść ulgę mięśniom dna miednicy.
W przypadku braku skuteczności takich metod lub wypadanie przybrało zaawansowany charakter, konieczne jest przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego. Pierwszą z metod, która może zostać zastosowana, jest zabieg rekonstrukcyjny. W jego trakcie odtwarza się pierwotną anatomię narządów miednicy w taki sposób, by zachować funkcje seksualne.
W przypadku starszych nieaktywnych seksualnie pacjentek przeważnie wykonuje się zabieg zamknięcia pochwy. Polega on na tym, że chirurg zszywa ściany pochwy razem, co jednocześnie zapobiega nawrotom dolegliwości. W niektórych przypadkach zaleca się całkowite usunięcie macicy, po którym następuje plastyka tylnej ściany pochwy.
Profilaktyka tego schorzenia polega na unikaniu przeciążania swojego organizmu poprzez wykańczające ćwiczenia czy noszenie ciężkich rzeczy. W przypadku gdy doskwierają nam zaparcia, długotrwały kaszel lub inne schorzenia przyczyniające się do wystąpienia wypadania, warto skonsultować się z lekarzem. Nie czekajmy, aż jedna choroba wywoła kolejną. W profilaktyce wypadania macicy i pochwy niezwykle ważne jest także prawidłowe przeprowadzenie porodu i we właściwy sposób wykonanie nacięcia krocza.
Powrót do listy