Wirusowe zapalenie wątroby typu D – lub potocznie zwana żółtaczka wszczepienna D - to choroba zakaźna. Charakterystyczne dla niej jest uszkodzenie wątroby – nieropne i rozlane. Takie uszkodzenia powstają przez niekompletne wirusy zapalenia wątroby typu D (HDV). Do pełnego rozwinięcia się wymagają pomocy HbsAg wirusa HBV, czyli wirusa zapalenia wątroby typu B.
Choroba występuje głównie w basenie Morza Śródziemnego. W Polsce zakażenie nie jest tak często spotykane nawet w grupie osób, które regularnie stosują dożylne środki odurzające.
Metody zarażenia
Wirus obecny jest w każdej wydzielinie człowieka zakażonego (we krwi, ślinie, pocie i w moczu). Do zakażenia może dojść podczas porodu – kiedy matka jest nosicielką wirusa, poprzez nieprawidłowo odkażany sprzęt medyczny, także poprzez stosunki seksualne, dożylne branie narkotyków i przy transfuzjach krwi. Szczególne zagrożenie występuje w przypadku osób, które miały już zapalenie wątroby typu B.
Nosiciele HbsAg są szczególnie narażeni na zakażenie wirusem wątroby typu D.
Profilaktyka
W celu zapobiegania zakażeniu należy stosować jednorazowy sprzęt w każdej możliwej sytuacji, w której może dojść do przeniesienia choroby. Gdy nie ma takiej możliwości – to prawidłowo odkażać. Dodatkowo należy unikać przypadkowych kontaktów seksualnych i stosowania dożylnych środków odurzających.
Na ten rodzaj wirusowego zapalenia wątroby można się uodpornić dzięki szczepionce przeciwko wirusowi HBV. W Polsce prowadzone są obowiązkowe szczepienia na wirusa zapalenia wątroby typu B. Jako że WZW typu D do uaktywnienia potrzebuje wirusa typu B – jasne jest, że trzeba zapobiec zachorowaniu na zapalenie wątroby typu B.
Diagnoza
Wirusowe zapalenie wątroby typu D można zdiagnozować poprzez badanie krwi – którego celem jest wykazanie obecności przeciwciał wirusa zapalenia wątroby typu D. Są to przeciwciała antydelta agent. Biopsja wątroby i enzymy wątrobowe również mogą wiele powiedzieć o obecności wirusa.
Możliwe skutki
W przypadku jednoczesnego zakażenia się wirusem zapalenia wątroby typu B i D – choroba ma ciężki przebieg, jednak często można wyleczyć oba wirusy i wrócić do zdrowia.
Kiedy osoba przewlekle chora na WZW typu B zakazi się wirusem HDV – jest to superinfekcja – może dojść do zaostrzenia się przewlekłego zapalenia wątroby.
Leczenie
W większości przypadków wirusowe zapalenie wątroby typu D jest chorobą samowyleczalną. Leczenie można przyspieszyć poprzez odpoczynek fizyczny i psychiczny. Chory jest osłabiony i czuje się nieswojo. Brak mu apetytu. Po opuszczeniu szpitala powinien przestrzegać diety, ale nie należy nakłaniać go do jedzenia. Nie wolno spożywać alkoholu przynajmniej przez jeden rok od wyleczenia choroby.
Kiedy pojawia się poprawa stanu zdrowia, stopniowo i powoli można wracać do starego trybu życia – do aktywności fizycznej, jednak czas oszczędzania się powinien być dwu krotnością pobytu w szpitalu.
Powrót do listy