Wirusowe zapalenie wątroby typu C potocznie jest określane mianem żółtaczki C. Odpowiedzialne za tę chorobę jest zapalenie wątroby wywołane przez wirus HCV.
Choroby, która tworzą się wskutek zakażenia wirusem HCV, stanowią obecnie jeden z największych ogólnoświatowych problemów współczesnych czasów. Problemem jest zarówno szybki rozwój choroby, jak i brak stuprocentowo skutecznej terapii. Według rokowań ekspertów w przyszłości zachorowalność na tę chorobę może wzrosnąć nawet kilkukrotnie ze względu na sprzyjające warunki do jej rozprzestrzenienia się.
Zakażenie wirusem HCV
Do zakażenia wirusem HCV dochodzi przeważnie poprzez kontakt z krwią, jej pochodnymi lub drogą płciową. Niekiedy zakażenie wirusem ma miejsce także z powodu zainfekowania układu moczowego lub narządów rodnych, do których dochodzi podczas badań wewnętrznych lub innych czynności rutynowych np. porodu. Ryzyko zakażenia jest większe w przypadku osób, które są uzależnione od narkotyków dożylnych np. heroiny, były poddawane zabiegom hemodializy stosowanym podczas leczenia długotrwałej niewydolności nerek lub leczyły się przy pomocy preparatów krwi. Nie można się zarazić tym wirusem podczas codziennego kontaktu m.in. w pracy czy szkole. Zagrożenia nie stanowi podawanie ręki, kichanie czy kaszel. Istotne jest przestrzeganie podstawowych zasad higieny zarówno przez chorego, jak i pozostałe osoby z otoczenia.
Symptomy WZW C
Pierwszy etap WZW typu C cechuje brak objawów, przez co trudno go wykryć. Wraz z rozwojem choroby pojawiać zaczynają się typowe dla tej choroby symptomy:
- zmniejszony apetyt,
- nudności,
- dyskomfort oraz ból w jamie brzusznej,
- osłabienie,
- ból głowy,
- gorączka,
- zmęczenie,
- bezsenność,
- zażółcenie skóry,
- znaczna utrata masy ciała,
- bóle mięśniowo - stawowe,
- wodobrzusze,
- nieprawidłowa praca układu krzepnięcia,
- żylaki i krwawienie przełyku,
- śpiączka wątrobowa
Leczenie WZW C
Leczenie nie jest konieczne u 20% zakażonych, ponieważ organizm jest w stanie sam usunąć wirusa. Pozostałe przypadki, u których WZW C znacznie się rozwinęło, wymaga zastosowania poważniejszej i czasochłonnej terapii. Lekarz przepisuje choremu odpowiednie dawki leków, które mają za zadanie zahamować powielanie się wirusów. Często jako środek wspomagający stosuje się także interferon alfa. Istotną rolę odgrywa również zbilansowana dieta, bogata w witaminy, błonnik, pozbawiona tłuszczy. Leczenie trwa zazwyczaj do roku, jednak nie zawsze pozwala na całkowite pozbycie się wirusa.
Powrót do listy