Trzepotanie przedsionków

Trzepotanie przedsionków to choroba, która w początkowej fazie nie stwarza bezpośredniego zagrożenia dla życia chorego. Zwykle dochodzi do niego, gdy zmniejsza się wydolność organizmu przy wzmożonym wysiłku. Jednak z upływem czasu dolegliwości mogą przybrać na sile.

Istota trzepotania przedsionków
Głównym objawem trzepotania przedsionków jest ich szybki, uporządkowany rytm skurczów, których częstość osiąga wartości od 250 do ok. 350 na minutę. Mimo szybkiej akcji przedsionków akcja serca może być prawidłowa lub lekko przyspieszona, dlatego często dolegliwość ta jest bagatelizowana.

Przyczyny trzepotania przedsionków
Zazwyczaj przyczyny trzepotania przedsionków znajdują się w podłożu chorób organicznych serca. Do takiej grupy zalicza się m.in. wady zastawek serca, zapalenie mięśnia sercowego, czy osierdzia, a także nowotwory. Pozostałe objawy takie jak nadciśnienie tętnicze, nadczynność tarczycy, problemy z płucami i wysokie stężenie toksyn w organizmie także mogą przyczyniać się do występowania nadmiernej kurczliwości przedsionków. Ważne by odpowiednio wcześnie zdiagnozować chorobę i podjąć leczenie.

Rozpoznanie trzepotania przedsionków
Rozpoznania dokonać można przede wszystkim dzięki badaniu EKG serca. W przypadku wykrycia nieprawidłowości podczas jego przeprowadzania kolejnym krokiem jest wykonanie echa serca, założenie holtera, oraz stymulacja przedsionków. Leczenie dobierane jest dopiero po uzyskaniu kompletu wyników.

Leczenie trzepotania przedsionków
Chorobę leczy się farmakologicznie, a w skrajnych przypadkach także operacyjnie. Głównie korzysta się z leków antyarytmicznych, zmniejszających ilość przedwczesnych pobudzeń przedsionkowych inicjujących arytmię lub zapobiegających podtrzymywaniu arytmii przez wydłużenie refrakcji, lub zwolnienie przewodzenia w pętli. Do takich leków zalicza się blokery kanału wapniowego (werapamil, diltiazem), beta-blokery (metoprolol) oraz digoksyna. Działania operacyje sprowadzają się natomiast głównie do ablacji przez skórnej i ablacji chirurgicznej.

Ryzyko powikłań zakrzepowo - zatorowych
Ryzyko powikłań jest większe u osób chorujących na trzepotanie przedsionków, niż bywa to u osób wolnych od tego schorzenia. Dlatego też konieczne jest równoległe podjęcie leczenia terapią antykoagulacyjną. W tym celu stosuje się głównie heparynę niefrakcjonowaną oraz frakcjonowaną, a także doustne antykoagulanty jak acenokumarol i warfaryna.

Mimo że szansa wystąpienia migotania przedsionków rośnie wraz z wiekiem (dolegliwość ta dotyka około 10% osób powyżej 75. roku życia), to trzeba pamiętać, że czynniki jak np. nadwaga w dużym stopniu wpływają na nasilenie się dolegliwości sercowych, w tym także trzepotania przedsionków. Dlatego też tak ważna jest profilaktyka chorób serca już w młodym wieku i systematyczne badania kontrolne w późniejszym.