Inaczej soliter, Taenia solium, to jeden z gatunków tasiemca, pasożyta bytującego w przewodzie pokarmowym człowieka i innych kręgowców. Tasiemiec uzbrojony, w odróżnieniu od tasiemca nieuzbrojonego, poza przyssawkami posiada też haczyki, za pomocą których przyczepia się do ścian jelita cienkiego. Tasiemiec uzbrojony przyczynia się do powstawania choroby nazywanej wągrzycą lub cysticerkozą (neurocysticerkozą), a do jej objawów zalicza się: anemię, awitaminozę, ogólne osłabienie i bóle brzucha.
Larwy tasiemca uzbrojonego mogą rozwijać się w różnych organach, np. w mózgu, w oku, w tkance podsiatkówkowej oka, w ciałku szklistym oka, w odcinku przednim gałki ocznej, oraz w rdzeniu kręgowym, w mięśniach szkieletowych, w mięśniu serca oraz w tkance podskórnej. Postać wągrzycy, która stwarza największe zagrożenie to wągrzyca mózgowa, której symptomy to padaczka, z powodu ucisku wągra na mózg. Prawie połowa przypadków neurocysticerkozy nie daje objawów, natomiast wylęganie się wągrzycy objawowej może trwać nawet kilka lat. Przebieg tej choroby jest bardzo często podstępny i niezbyt charakterystyczny. Wągrzyca wyróżnia się okresami zaostrzeń i remisji, z powodu obumierania pojedynczych wągrów. Specyficzne dla tej choroby są drgawki, wzmożone ciśnienie śródczaszkowe, wymioty, silne bóle głowy, zaburzenia wzroku, zaburzenia psychiczne, halucynacje, spowolnienie, zaburzenia emocjonalne, apatia, utraty pamięci.
Rozpoznanie: dokonywane jest na podstawie badania parazytologicznego na obecność skoleksów (czyli główek), haczyków, fragmentów ścian wągra, badania kliniczne, badania RTG, badanie TK, badanie MRI, badania serologiczne, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego.
Leczenie: podawanie albendazolu lub prazykwantelu w przypadku stwierdzenia obecności żywych wągrów. W przypadku stwierdzenia martwych lub zwapniałych wągry terapia chemią nie jest wskazana, gdyż te leki na martwe wągry nie działają. Oba leki mogą prowadzić do drgawek i powikłań neurologicznych, związanych z obumieraniem tasiemca.
Profilaktyka
Przede wszystkim należy do niej badanie weterynaryjne mięsa wieprzowego, likwidacja mięsa, w którym stwierdzono występowanie wągrów, przestrzeganie zasad higieny osobistej i weterynaryjnej, unikanie surowego mięsa świni i dzika.
Powrót do listy