Rozróżnia się cztery stadia tej choroby: kiłę pierwotną, wtórną, utajoną i późną. Przy pierwszych dwóch stadiach (zwykle do 2 lat po zarażeniu) chory może zarazić innych. Później kiła powoduje tak poważne uszkodzenia m.in. serca i mózgu, że ostatecznie powoduje zgon. Oczywiście ma to miejsce jedynie w przypadku choroby nieleczonej.
Odpowiedzialna za powstawanie kiły jest bakteria - krętek blady (Treponema pallidum). Do zakażenia dochodzi przeważnie w czasie stosunku płciowego.
Bakterie mogą przenikać przez mikroskopijne uszkodzenia skóry. Zakażenie możliwe jest także drogą pocałunku. Natomiast używanie sztućców, szklanek lub ręcznika innej osoby nie jest pod tym względem niebezpieczne, ponieważ bakterie wywołujące kiłę bardzo szybko giną poza organizmem gospodarza.
Pierwszy etap zaraz po zakażeniu stanowi kiła wczesna: w początkowym okresie, w okolicy gdzie bakterie wtargnęły do organizmu (narządy płciowe, odbyt, jama ustna) występuje niebolesne owrzodzenie nazywane wrzodem twardym. Z takiego wrzodu może wydobywać się wydzielina, w której znajdują się krętki. Objaw ten występuje 10-90 dni od zakażenia i utrzymuje się około 1-2 miesięcy.
Trochę później - 6 do 8 tygodni po zakażeniu - dochodzi do pojawienia się drobnych, krostowatych zmian najczęściej na skórze dłoni i stóp. Ten etap trwa przez około 12 miesięcy od chwili zakażenia. Później, kiła przechodzi w fazę utajoną - bezobjawową. Wstępnie pojawiać się mogą występować liczne, bardzo zakaźne zmiany na skórze i błonach śluzowych, jednak po pewnym czasie objawy te znikają i chory jest pozornie wyleczony. Taki etap trwa do 2 lat od zakażenia, kiedy choroba przechodzi w fazę późną (trzeciorzędową) - krętek blady rozsiewa się wówczas drogą krwi zajmując liczne regiony ciała. W wielu różnych miejscach powstają guzy zwane kilakami. Choroba powoduje nieodwracalne spustoszenia w centralnym systemie nerwowym, uszkadza wątrobę, kości i stawy, zastawki serca i aortę.
Powrót do listy