Istnieje kilka wyjaśnień tej choroby: robimy zakupy z konieczności (na zasadzie kupuję, bo tego potrzebuję), w wyniku czystego hedonizmu (kupuję, bo chcę właśnie tego), żeby być modnym (kupuję, bo chcę być na topie) lub, cytując psychoanalityków kupuję, żeby zastąpić tym coś, czego potrzebuję, lub czego mi brakuje w życiu, żeby poprawić sobie humor itp.
Ostanie dwa przypadki stanowią niekontrolowane kupowanie zbędnych przedmiotów i mogą one być interpretowane na wiele sposobów. J. Lejoyeux określa to jako „strategia mająca na celu wydobycie się ze stanu depresyjnego. Innymi słowy, oznacza to prosty i szybko działający sposób walki ze smutkiem, samotnością, frustracją lub gniewem, który zmienia te uczucia w radość, poczucie siły i kompetencji. R.J. Faber i T.C. O'Guinn uważają, że stanowi to metodę na zwiększenia poczucia własnej wartości i walkę z frustracją i depresją, za które odpowiada obniżony poziom substancji produkowanej przez mózg, zwanej serotoniną. Serotonina odpowiada za emocje oraz nastrój. Jednocześnie, Pasca twierdzi, że jest to kamuflaż, który ma na celu „ochronę przed stresem za pomocą rytuału poprawiającego nastrój. Na przykład, za nałogiem kupowania, która dotyka głównie kobiety, stoi strach przed byciem nieatrakcyjną".
W Polsce zakupoholicy na razie nie mogą liczyć na profesjonalne leczenie. Polacy są wyjątkowo podatni a ten rodzaj schorzenia, o wiele bardziej niż mieszkaniec Europy Zachodniej - przez lata żył bowiem w systemie, w którym kupował to, co musiał, a nie to, co chciał, będąc przy tym przekonany, że nie warto oszczędzać. Pamiętając jeszcze okres, kiedy istniał problem z kupnem podstawowych produktów był przyzwyczajony, aby kupować, co się da i ile się da. Wraz z dokonaną transformacją ustrojową Polacy drastycznie zmienili sposób robienia zakupów i wydawania pieniędzy.
Badania socjologiczne wskazują, że Polacy za największy sukces transformacji uważają... pełne półki w sklepach. I bez opamiętania z tych sklepów korzystają. Rozmach polskiej konsumpcji stanowi pewnego rodzaju realizację marzeń z przeszłości, a nie tylko zaspokajanie potrzeb. Wykupilibyśmy wszystko. Polaków fascynują ilości oraz bogactwo dostępne na rynku. Od początku lat 90. dla wielu Polaków wyprawy do supermarketów są nie tylko koniecznością, one sprawiają ludziom przyjemność i bardzo często staje się to czymś w rodzaju nowej mody. Ludzie celebrują zakupy - często spędzają w supermarketach wiele godzin, nie tylko kupując, ale i spożywając posiłek, a nawet korzystając z rozrywek. Wyprawy do supermarketu stają się jedyną rozrywką dla całych rodzin. Według socjologów zakupy w supermarketach i cała związana z nimi otoczka stają się „nową świecką tradycją″ a supermarkety to swoiste świątynie konsumpcyjnego społeczeństwa. W Polsce niezmiennie rośnie wskaźnik kupowania. Niestety, aspiracje konsumenckie Polaków nie są proporcjonalne do poziomu ich dochodów. Polacy są wciąż jednym z najuboższych narodów Europy, będąc przy tym jednym z najbardziej konsumpcyjnych. Co ciekawe chudy portfel nie przeszkadza Polakowi, który kupuje tyle samo lub niewiele mniej niż kolega z Zachodu.
Powrót do listy