Pierwotnie przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego może przez wiele lat stanowić rezerwuar bakterii i potencjalne źródło zakażenia bakteryjnego, a w niektórych przypadkach nagle przeistoczyć się w ostry stan zapalny i wymagać leczenia chirurgicznego. Innym razem przewlekłe zapalenia dróg żółciowych mogą być konsekwencją określonych zabiegów chirurgicznych (np. po zespoleniach przewodowo-dwunastniczych).
Rozpoznanie tego schorzenia lub przeważnie całego układu dróg żółciowych polega na:
- wywiadzie zebranym od chorego,
- wynikach tzw. fizycznego badania lekarskiego,
- badaniach pomocniczych, a w tym przede wszystkim na wyniku mikroskopowego i bakteriologicznego badania żółci
- uzyskanej poprzez wykonanie tzw. sondy dwunastniczej.
Niezwykle ważnym momentem rozpoznawczym takich dolegliwości jest rozstrzygnięcie co do ewentualnego współistnienia kamicy w pęcherzyku lub drogach żółciowych i zakażenia pasożytami. Bardzo ważne jest też wykluczenie innych przyczyn posiadających podobny rodzaj dolegliwości i umiejscowienia, np. zrostów po przebytych różnych zabiegach operacyjnych w tej okolicy.
Leczenie przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego
Uzależnione jest od charakteru i przyczyn stanu zapalnego.
Bakteryjne stany zapalne wymagają leczenia przeciwbakteryjnego antybiotykami lub innymi farmaceutykami penetrującymi drogi żółciowe, dobranymi w wyniku badania bakteriologicznego żółci. Parazytologicznie stwierdzone stany zapalne, to znaczy stwierdzenie obecności pasożytów w drogach żółciowych (np. lamblii), wymagają leczenia przeciwpasożytniczego.
Obecność kamieni oraz nawracające zaostrzenia stanu zapalnego lub żółtaczki wymagają leczenia chirurgicznego.
Powrót do listy