Przy przepuklinie rdzeniowej dochodzi do rozszczepienia kanału kostnego kręgosłupa, zazwyczaj w części lędźwiowo – krzyżowej, odsłonięcia niedorozwiniętego w tym odcinku rdzenia kręgowego, oraz uszkodzenia unerwienia kończyn dolnych, pęcherza moczowego oraz odbytu.
Rozległość przepukliny zależy do wielkości porażeń. Normalna ruchomość kończyn dolnych oraz sprawność pęcherza moczowego i zwieraczy odbytu zachowana jest tylko w niektórych przepuklinach rdzenia. W sytuacji, gdy występują rozległe przepukliny, pojawia się stały wypływ moczu z pęcherza oraz problemy z wydalaniem moczu.
W następstwie zalegania moczu czasami dochodzi do wstępującego zakażenia dróg moczowych oraz powiększającej się marskości i niewydolności nerek.
Choroba skutkować może niedowładem kończyn lub nawet uniemożliwić chodzenie.
Zaburzeniu ulegają czynność odbytu i odbytnicy, chory będzie miał problemy z wydalaniem stolca. Duża ilość dzieci z przepukliną rdzeniową cierpi także z powodu wodogłowia.
Jeżeli pojawi się zakażenie dróg moczowych, konieczna jest stała kontrola i badanie moczu. Wprowadzone powinno zostać leczenie przeciwbakteryjne odpowiednimi chemioterapeutykami. W cięższych przypadkach związanych z pęcherzem neurogennym lub przewlekłym zakażeniem dróg moczowych może być konieczne odprowadzanie moczu do wyłonionej pętli jelit.
Jedynym skutecznym leczeniem przepukliny rdzeniowej jest zabieg chirurgiczny. Przeprowadza się go w pierwszej dobie życia noworodka. Przepukliny rdzeniowe niewywołujące zaburzeń neurologicznych nie wymagają tak wczesnego zabiegu.
Powrót do listy