Przełom hiperkalcemiczny jest to stan wywołujący zagrożenie życia, do którego dochodzi przy wysokim stężeniu wapnia w surowicy krwi. Występuje, gdy stężenie przekroczy 3,74 mmol/l (norma wynosi 2,2-2,6mmol/l).
Objawy poprzedzające przełom hiperkalcemiczny:
- ogólnie osłabienie organizmu
- zaburzenia łaknienia
- nudności
- wymioty
- odwodnienie organizmu
Wraz z rozwojem choroby jej objawy mogą ulec nasileniu. Chory doświadcza zaburzenia świadomości, apatii, powstają zaburzenia rytmu serca, tachykardia, zaburzenia oddychania oraz porażenie mięśni. Jeżeli dojdzie do zaniku odruchów ścięgnistych oraz śpiączki może wystąpić stan zagrażający życiu chorego.
Prawidłowe rozpoznanie oparte jest o badania laboratoryjne, radiologiczne oraz densytometryczne i obrazowe. Za pomocą badania radiologicznego kości możliwe jest potwierdzenie cech zaniku kostnego, złamań patologicznych lub deformacji kostnych. Badanie densytometryczne z oceną gęstości kości w stosunku do płci i wieku potwierdza rozpoznanie ubytku masy kostnej.
Pierwotną nadczynność gruczołów przytarczycznych powinno się różnicować ze wszystkimi stanami przebiegającymi z hiperkalcemią:
- wywołanymi zwiększonym wytwarzaniem parathormonu
- spowodowanymi przyczynami pozaprzytarczycowymi, np. choroby nowotworowe, choroby ziarniniakowe, leki, faza
- zdrowienia w ostrej niewydolności nerek.
Całkowite wyleczenie możliwe jest jedynie dzięki chirurgicznemu usunięciu gruczolakoraka lub przerośniętej tkanki gruczołowej. Taki rodzaj leczenia powinien być zastosowany głównie u chorych z objawową nadczynnością gruczołów przytarczycznych. Innymi wskazaniami jest również młody wiek chorego, niewydolność nerek, zaburzenia psychozy oraz zapalenie trzustki.
Chorzy, którzy nie mają wskazań do leczenia chirurgicznego powinni mniej więcej co pół roku kontrolować wskaźniki biochemiczne oraz raz w roku densytometrię.
W trakcie leczenia przełomu hiperkalcemicznego wymagany jest intensywny nadzór medyczny z monitorowaniem wszystkich podstawowych parametrów życiowych. Głównym celem jest mocne nawodnienie chorego mające na celu wywołanie diurezy.
W przypadkach udanych operacji gruczolaka gruczołów przytarczycznych rokowanie dla pacjenta jest bardzo dobre, gdyż dochodzi do ustąpienia większości objawów.
Powrót do listy