Węzły chłonne leżą na przebiegu naczyń limfatycznych. Do największych z nich zalicza się węzły: podżuchwowe, przyuszne, pachowe, pachwinowe. Ich budowa przypominać może gęstą siatkę. Za sprawą tej właściwości oraz zdolności żernej (fagocytozie) znajdujących się w węzłach monocytów, oczyszczają limfę z drobnoustrojów i ich toksyn. Dodatkowo za sprawą limfocytów namnażających się w nich, uczestniczą w mechanizmach odpornościowych organizmu.
Skupiają się tam, gdzie ma miejsce styczność ze środowiskiem zewnętrznym. Koncentrują się przy dużych narządach (pod pachami, w pachwinach). Wielokrotnie ulegają powiększeniu przy śwince, różyczce i innych chorobach.
Najczęstsze nienowotworowe przyczyny uogólnionego powiększenia węzłów chłonnych to:
- infekcje wirusowe (szczególnie mononukleoza zakaźna, cytomegalia, HIV)
- inne infekcje (zwłaszcza toksoplazmoza),
- choroby reumatyczne (SLE, RZS),
- reakcje polekowe (zwłaszcza leki stosowane w leczeniu padaczki),
- nadczynność tarczycy.
W przypadku dzieci i młodych osób powiększone węzły w klatce piersiowej mogą być przyczyną:
- choroby Hodgkina (ziarnica złośliwa)
- mononukleozy zakaźnej
- gruźlicy
- sarkoidozy
U osób starszych przy tej samej lokalizacji należy obawiać się:
- raka płuca
- raków przerzutowych
- chłoniaków
- sarkoidozy
- gruźlicy
Powrót do listy