Nowotwory niezłośliwe gardła pojawiają się stosunkowo rzadko. Obejmują one formy łagodnych, nowotworowych zmian.
Jako przykład takiego typu nowotworu posłużyć mogą brodawczaki (wywołane wirusem HPV), które obierają kształt makroskopowych płaskich guzków w gardle. Kolejny przykład takiej choroby stanowi włókniak młodzieńczy nosogardła, pojawiający się zazwyczaj u chłopców i młodych mężczyzn.
Nowotwory niezłośliwe gardła lokalizują się zazwyczaj na podniebieniu miękkim, gardle, w obrębie języka, warg, podstawy jamy ustnej, jamy nosowej, gruczołów ślinowych mniejszych, na łukach migdałkowych lub w okolicach migdałków.
Brodawczaki
Brodawczak to niezłośliwy, łagodny nowotwór nabłonkowy, występujący bardzo rzadko. Tworzą się one na powierzchni błon śluzowych z tworów brodawkowatych. Mogą w łatwy sposób zacząć krwawić.
Przeważnie zajmują górny odcinek przewodu pokarmowego, czyli w gardło oraz okolice układu oddechowego – krtań.
Brodawczaki można stwierdzić także w jamie nosowej. Rzadziej lekarze wykrywają guzki w obrębie pęcherza moczowego i w miedniczne nerkowej.
Zmiany występują pod postacią płaskich guzków o różnej wielkości. Mogą występować pojedynczo lub mnogo. Bardzo rzadko choroba przemienia się w nowotwór złośliwy.
Lekarze podają trzy typy morfologiczne brodawczaka, przyjmując za kryterium podziału stopień możliwości jej rozpoznania.
W trakcie infekcji klinicznej specyficzna jest obecność nieuzbrojonych egzotycznych tworów brodawkowatych, które dostrzec można gołym okiem.
Typ subkliniczny to stan, kiedy pomimo nieobecności zmian makroskopowych oraz braku objawów subiektywnych, istnieje możliwość stwierdzenia zmian nabłonkowych na podstawie badania cytologicznego oraz histopatologicznego, bądź też molekularnych testów wirusologicznych.
Ostatni typ infekcji stanowi infekcja utajona. Taki typ jest najczęstszą formą, jaką przybiera brodawczak. W jej wyniku nie powstają zmiany mikroskopowe oraz nie oddziałowywuje na mikroskopową morfologię zajętego nabłonka.
Rozpoznania takiej choroby oparte jest na pozytywnym wyniku molekularnych badań wirusologicznych.
Brodawczaki leczy się chirurgicznie, podczas operacji. Na 2-3 tygodnie przed wykonaniem zabiegu, pacjentowi podaje się leki, które mają na celu zmniejszyć utratę krwi.
Gdy brodawczaki ulegną rozprzestrzenieniu lub gdy trudno jest do nich dotrzeć, stosuje się radioterapię.
Włókniak młodzieńczy nosogardła
Włókniak młodzieńczy nosogardła przybiera posiać czerwonawosiwego polipa. Jest to twardy guz o budowie płatowej, który jest zbudowany z dużej ilości naczyń krwionośnych oraz z tkanki włóknistej.
W niektórych przypadkach nowotwór przenika z jamy nosowo-gardłowej do jamy nosowej (przez nozdrza tylne), do zatok przynosowych (przez ich ujścia) lub też do dołu skrzydłowo-podniebiennego (przez otwór klinowopodniebienny).
Poprzez kanał nosowo-łzowy może również przedostać się do oczodołu oraz rzadziej, przez blaszkę sitową do przedniego dołu czaszkowego.
Ten rodzaj nowotworu jest charakterystyczny dla chłopców będących pomiędzy 10. 14. rokiem życia. Czasami jednak powstaje u nastolatków oraz młodych mężczyzn.
Rozpoznanie włókniaka młodzieńczego powinno opierać się wyłącznie na obrazie klinicznym. Nie powinno się pobierać do badania histopatologicznego wycinków guza. Jest to dość niebezpieczne, ponieważ zmiany mogą ławo krwawić i z tego względu istnieje ryzyko trudnych do zatamowania obfitych krwawień.
W leczeniu korzysta się z dwóch metod – chirurgicznej lub poprzez napromieniowanie. Zabiegi chirurgiczne należy wykonywać w ośrodkach chirurgii głowy i szyi, ponieważ stwarzają one duże zagrożenie krwotoku – który może być śmiertelny w skutkach.
Napromieniowanie (radioterapia) jest bezpieczniejsza w przypadku naciekania przez guz wnętrza czaszki bądź oczodołu. Napromieniowanie zmniejsza masę nowotworu poprzez zrośnięcie się naczyń krwionośnych w okolicy guza.
Powrót do listy