Cechą charakterystyczną niedokrwistości hemolitycznej jest skrócony czas przeżycia krwinek czerwonych. Czasami krwinki, zamiast przeżywać 100 – 120 dni, żyją jedynie kilka. W przypadku gdy krwinki są nadmiernie niszczone, za unormowanie takiego stanu odpowiada szpik kostny. Jeżeli mimo wszystko krwinki żyją krócej niż 30 dni, dochodzi wtedy do zachwiania równowagi między nasileniem niszczenia a wytwarzania.
Czynniki powstawania niedokrwistości hemolitycznej:
- nieprawidłowa budowa krwinek czerwonych, np. wady budowy błony komórkowej krwinki, brak jednego z enzymów, wady w budowie hemoglobiny
- działanie szkodliwych czynników zewnętrznych, np. czynniki zakaźne, fizyczne, toksyczne, uszkodzenie ścian naczyń krwionośnych
Powszechną formą niedokrwistości hemolitycznej okazuje się sferocytoza wrodzona. To schorzenie dziedziczone od jednego z rodziców. Za jej powstawanie odpowiedzialna jest nieprawidłowa budowa błony komórkowej krwinki czerwonej, co skutkuje zwiększeniem przepuszczalności i kulistego kształtu erytrocytów.
Objawy:
- delikatna budowa ciała
- zmętnienie soczewki oka
- zmiany w narządzie słuchu
- powiększenie śledziony
- żółtaczka
- płaski nos
- wady zgryzu
W tym przypadku leczenie opiera się przede wszystkim na usunięciu śledziony. Dzięki temu zabiegowi usunięty zostaje narząd wychwytujący i niszczący sferocyty.
Niedokrwistości immunohemolityczne są przyczyną działania przeciwciał skierowanych przeciw własnym krwinkom czerwonym organizmu. Przeciwciała powstają przy chorobach bakteryjnych i wirusowych, a także po zażyciu niektórych leków.
Charakterystycznym objawem niedokrwistości immunohemolitycznej jest szybko postępująca anemia i żółtaczka. Dodatkowo pojawiają się wymioty, bóle głowy i brzucha, skaza krwotoczna, a w cięższych przypadkach drgawki.
Powrót do listy