Niedokrwistość aplastyczna

Niedokrwistość aplastyczna określana także jako anemia krwi stanowi schorzenie, którego cechuje niewystarczająca ilość wyprodukowanych krwinek czerwonych i białych przez szpik kostny.

Przebieg
Choroba ta dotyczy tak samo mężczyzn, jak i kobiety. Wiek nie ma tutaj żadnego znaczenia, zarówno osoby młodsze jak i starsze, narażone są na anemię aplastyczną. Choroba jest dziedziczna w około 20% przypadków wskutek jakiegoś syndromu, którym może być na przykład niedokrwistość Franconiego. W pozostałych przypadkach, czyli w większości, choroba może być wynikiem infekcji lub kontaktu z chemikaliami, promieniowaniem, a nawet przez przyjmowanie pewnych leków. Do większości przyczyn powstawania choroby zaliczamy:

• radioterapię,
• niektóre leki,
• kontakt ze środkami chemicznymi,
• środki owadobójcze,
• środki chwastobójcze,
• zakażenia wirusowe takie jak np.: HIV,
• choroby tkanki łącznej,
• benze

W trakcie tej choroby zmniejszeniu ulega produkcja krwinek czerwonych i krwinek białych przez szpik kostny. W związku z tym zmniejsza się ilość również niezbędnych składników krwi takich jak erytrocyty, leukocyty czy trombocyty. W przypadku anemii aplastycznej, zostaje uszkodzona komórka macierzysta, która odpowiada właśnie za produkowanie tych substancji, które ze szpiku kostnego przedostają się do krwi.

Diagnoza
By zdiagnozować tę chorobę wystarczą podstawowe badania krwi, czyli morfologia. Warto je wykonywać raz do roku, ponieważ dzięki temu można zdiagnozować nie tylko anemię, ale również wiele chorób, które w wielu przypadkach nie objawiają się w pierwszym stadium swojego rozwoju.
Chorobę zdiagnozować można również za sprawą pojawienia się pewnych objawów takich jak neutropenia, małopłytkowość lub retikulocytopenia. Potwierdzenie uzyskuje się po stwierdzeniu co najmniej dwóch z wymienionych objawów.

Leczenie anemii
W leczenie młodszych osób podstawą jest zabieg chirurgiczny, czyli przeszczep szpiku kostnego lub komórek macierzystych. Dzięki temu możliwe jest zastąpienie uszkodzonego szpiku kostnego oraz komórek macierzystych i przywrócenie prawidłowej pracy rozwoju krwinek w organizmie. W ponad połowie przypadków, dzięki przeszczepowi dochodzi do całkowitego wyleczenia. Może okazać się to jednak niebezpieczny dla osób w starszym wieku, gdyż narażone one są na powikłania. W ich przypadku stosuje się głównie lekarstwa immunosupresyjne. Leczenie jest długo trwałe i czasem stosowane jest dwukrotnie, ponieważ działanie leków jest dość powolne. Dlatego w dużej części przypadków, dopiero druga seria przyjmowanych leków przynosi całkowite wyleczenie. Kluczowa jest szybka interwencja, dlatego przeprowadzanie systematycznie badań może szybko i skutecznie pomóc przy szybkim wyleczeniu.