Mięczak zakaźny

Mięczak zakaźny stanowi przewlekłe i zakaźne schorzenie wywołane przez wirus z grupy ospy (Poxvirus). Choroba ta jest przewlekła i w jej trakcie dochodzie do pojawienia się grudkowatych wykwitów na skórze człowieka.

Czynniki wywołujące chorobę

• Zakażenie przeważnie dotyczy dzieci na skutek nierozwiniętej dostatecznie odporności organizmu.
• Często towarzyszy temu atopowe zapalenie skóry.

Najwięcej zachorowań, odnotowano w przedziale wiekowym:

• dzieci: do 5 lat
• młodzież: od 15. do 29. roku życia.

Wstępną przyczyną tego zakażenia jest DNA-wirus, który atakuje organizm człowieka, a następnie wywołuje chorobę.
Wirusem można częściej zarazić się od osoby zakażonej. Wystarczy do tego bezpośredni kontakt ze skórą chorego, więc możliwość zakażenia jest bardzo wysoka. Wirus przeniesiony może być w czasie kontaktu seksualnego z partnerem, a także przez ubranie, ręczniki, a nawet inne przedmioty, z którymi chory miał kontakt.

Profilaktyka
Profilaktyka tego schorzenia opiera się na unikaniu kontaktu z osobą zakażoną, dzielenia odzieży oraz kontaktów seksualnych. Zaleca się też wykonanie (również przez osoby najbliższe) badań w celu zdiagnozowania, czy nie doszło do zakażenia. Higiena nie zawsze jest wystarczająca.

Diagnoza
Rozpoznanie mięczaka zakaźnego polega na analizie obrazu klinicznego, dzięki któremu lekarz będzie w stanie zidentyfikować rodzaj wirusa. W przypadkach trudnych, w których obraz kliniczny nie jest w stanie umożliwić rozpoznania, wykonane może być badanie mikroskopowe z wyciśniętego wykwitu lub wycinka skóry. Badanie to z najwyższym prawdopodobieństwem będzie w stanie ocenić, czy jest to mięczak zakaźny.

Leczenie
Leczenie osób nieprzejawiających czynników ryzyka nie zawsze jest konieczne. Przeważnie leczenie jest wynikiem względów estetycznych, licznych zmian naskórnych, uporczywych przebiegów zakażenia lub w przypadku stale pojawiających się nowych wykwitów. Przeważnie opiera się na dwóch metodach.
Leczenie farmakologiczne: W tym wypadku podawane są miejscowo specjalne kremy, nakładane głównie na noc w miejscach, gdzie pojawiają się wykwity. Ilość takiego kremu oraz jego rodzaj uzależniony jest od płci, wieku oraz stanu zdrowia pacjenta.

Leczenie inwazyjne: Jest to terapia ciekłym azotem, która wykazuje dużą skuteczność. Prawdopodobieństwo pojawienia się blizn czy pozostałości po leczeniu jest nikłe. Niekiedy zabieg jednak trzeba powtórzyć.
U osób zdrowych, bez skutków ubocznych choroby, leczenie nie jest zazwyczaj potrzebne, a sama choroba samoczynnie ustępuje.