Dysplasia coxae congenita. Tak nazywa się wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego wśród noworodków. To wada wrodzona stawu biodrowego, której czynniki powstawania nie są obecnie jasne. W jej trakcie dochodzi do niedorozwoju panewki stawowej i to powszechna wada wrodzonych ludności europejskiej.
Przeważnie pojawia się u dziewczynek. Objawia się niestabilnością stawu. Diagnoza stwierdza dodatni objaw przeskakiwania Ortolaniego i dodatni objaw wyważania Barlowa, charakterystyczne dla tej wady. Dysplazja jednostronna przejawia się skróceniem jednej kończyny. Dodatkowo zaobserwować można: ograniczone odwodzenie w stawie, zwiększenie wewnętrznej rotacji nogi w uszkodzonym stawie, zmniejszenie ruchomości nogi, objaw pompowania, czyli w której dochodzi do przemieszczenia głowy kości udowej poza panewkę, a także zauważalna asymetria fałdów tłuszczowych udowych, pachwinowych i pośladkowych.
Żeby prawidłowo ocenić stan stawów biodrowych, korzysta się z klasyfikacji Grafa. Rozróżnia się w niej 4 rodzaje stawów: I to prawidłowe stawy biodrowe, II oznacza stawy fizjologicznie niedojrzałe - dzieli się je na podtypy IIa i IIb, oraz stawy dysplastyczne bez decentracji głowy kości udowej w panewce - podtyp IIc; III oznacza stawy dysplastyczne z decentracją głowy kości udowej w panewce; IV oznacza zwichnięte stawy biodrowe.
Czas rozpoczęcia leczenia ma kluczowe znaczenie. Najlepiej by odbyło się to już w pierwszych dniach życia noworodka. Wstępnie leczenie dotyczy utrzymania nóg w pozycji płodowej, czyli w zgięciu pod kątem ok. 110° i ich odwiedzeniu pod kątem ok. 50°. Tę pozycję oraz jej utrzymanie uzyskuje się dzięki specjalnym urządzeniom, uprzęży, rozwórek i szyn: uprząż Pawlika, poduszka Frejki, rozwórka Koszli. Jeżeli takie leczenie okazuje się nieskuteczne, to podejmuje się leczenie operacyjne, które polega na korekcie dysplastycznej panewki.
Brak leczenia w tym wypadku skutkuje powstaniem zmian wtórnych, takich jak wytworzenie biodra koślawego i panewki wtórnej z powodu opóźnienia rozwoju jądra kostnienia i zmiany kierunku wzrostu głowy kości udowej. Później dochodzi do różnych zwyrodnień stawu biodrowego.
Powrót do listy