Istnieje wiele chorób psychosomatycznych będących efektem stanów emocjonalnych. Czasami jednak psychika człowieka jest tylko jednym z elementów, a nie głównym czynnikiem.
Złudne jest twierdzenie, że konkretna sytuacja emocjonalna czy silne przeżycia konfliktowe są przyczyną choroby. Diagnoza musi być podparta szerszym kontekstem.
Wśród najczęstszych zaburzeń o podłożu psychosomatycznym wymienia się:
- choroby układu oddechowego, np. astma oskrzelowa;
- zaburzenia układu krążenia, np. choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze;
- choroby układu pokarmowego, np. zespół jelita nadwrażliwego, choroba wrzodowa;
- wszelkie zaburzenia: odżywania, wegetatywne, alergie, zapalenia skóry, zaburzenia snu, migrena czy cukrzyca.
Profilaktyka:
Najważniejsze okazuje się prawidłowe rozpoznawanie codziennych emocji. Nie jest to łatwe, ponieważ każdy człowiek musi to zrobić we własnym zakresie. Trzeba nazwać te emocje: złość, strach, ból, smutek i starać się ich nie tłumić.
Ważna jest odpowiednia psychoterapia i nakreślenie odpowiedniego kierunku dla naszych stanów emocjonalnych przez specjalistę. Terapia chorób psychosomatycznych cechuje się wielospecjalistycznym i przede wszystkim indywidualnym podejściem do każdego pacjenta.
W leczeniu współpracuje ze sobą przynajmniej dwóch specjalistów: psychoterapeuta, który odpowiedzialny jest za pomoc w eliminacji destrukcyjnego czynnika w psychice pacjenta; oraz lekarz odpowiedzialny za chory narząd wewnętrzny.
Powrót do listy