Zastosowanie lecznicze:
Wewnętrznie:
Tradycyjnie szałwię wykorzystyuje się dla zmniejszenia:
- fermentacji jelitowej,
- bólu brzucha,
- nudności,
- wzdęć,
- biegunek,
- zapalenia śluzówki przewodu pokarmowego, również występującego z mikrokrwawieniem,
- nadmiernej potliwość,
- stabilizacji poziomu cukru we krwi,
- wspomaganiu leczenia cukrzycy,
- zbyt nasilonej laktacji.
Zewnętrznie:
Szałwia często wchodzi w skład mieszanek łagodzących przykre upławy, świąd i zapalenie sromu. Najczęściej stosuje się dla zniwelowania stanów zapalnych skóry i błon śluzowych, niewielkich skaleczeń, otarć, wyprysków i czyraków. Jest cenionym środkiem na zapalenie dziąseł, gardła, jamy ustnej, a także leczącym anginę.
Możliwe skutki uboczne:
Czynnikiem ograniczającym zastosowanie wewnętrzne liści szałwii jest obecność w olejku eterycznym tujonu (dzięki niemu surowiec posiada aromatyczny zapach i gorzkawy smak). Duże dawki podawane doustnie przez dłuższy czas mogą wywołać nudności, wymioty, otępienie, kurcze.
Ostrzeżenia:
- W okresie karmienia piersią, należy szałwię stosować w mniejszej ilości, gdyż może zupełnie zahamować laktację.
- Nie stosować po upływie terminu przydatności do spożycia.
- Przechowywać w miejscu suchym i zaciemnionym.
- Przechowywać poza zasięgiem dzieci.
Powrót do listy
