Klometiazol należy do grupy organicznych związków chemicznych, a ściślej do tiazoli. Pochodna witaminy B1, o właściwościach uspokajających, nasennych oraz spazmolitycznych. Substancję stosuje się w przebiegu delirium tremens i ostrych stanów abstynencji poalkoholowej, a także dla złagodzenia stanów niepokoju, pobudzenia, splątania, bądź zaburzeń snu, które występują u osób starszych.
Przeciwwskazania
Leku zawierającego klometiazol nie powinno się stosować w razie nadwrażliwości na ten składnik, ani u kobiet w okresie ciąży lub laktacji, o ile lekarz nie zaleci inaczej. Ponadto nie przyjmować równocześnie z pochodnymi benzodiazepiny (ryzyko zgonu z powodu zapaści krążeniowo-oddechowej), cymetydyny (ryzyko wzrostu stężenia klometiazolu we krwi), badź z iinhbitorami izoenzymu CYP2E1. Przy podawaniu z karbamazepiną zaleca się zwiększenie dawki klometiazolu (zmniejszenie biodostępności klometiazolu).
Działania niepożądane
Efekty uboczne pojawiają się u 13% pacjentów i przebiegają łagodnie, zwykle mijają podczas leczenia. Często spotykane jest podrażnienie śluzówki górnych dróg oddechowych połączone z nadmiernym wydzielaniem śluzu oraz dyskomfortem spojówek, który przebiega z łzawieniem. Ponadto zdarzają się bóle głowy, skórne odczyny alergiczne, zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie wydzielania śluzu w górnej części układu oddechowego oraz zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, takie jak bóle brzucha, nudności, czy biegunka. Sporadycznie anafilaksja lub niedociśnienie. U pacjentów w podeszłym wieku lek może wywierać silniejszy wpływ i prowadzić do pobudzenia. Substancja może wywołać uzależnienie. Z uwagi na ryzyko symptomów abstynencyjnych (w tym drgawek), powinna być odstawiana stopniowo. Zalecane jest powstrzymanie się od obsługi pojazdów i maszyn mechanicznych.
Powrót do listy
