Zaburzenia pamięci i intelektu

Zaburzenia pamięci i intelektu wielokrotnie bywają określane jako demencja starcza.

Upośledzenie pamięci, nawet niewielkie, objawia się poprzez zapominanie pewnych niedawnych faktów lub wydarzeń dnia poprzedniego, lub nawet sprzed dwóch godzin.

Obniżenie funkcji intelektualnych nie dotyczy jedynie luk w pamięci. Obejmuje ono także przynajmniej jedną z funkcji: orientacji, myślenia czy osądu.

Te najczęstsze objawy starzenia się człowieka nie stwarzają większego zagrożenia, ale znacznie mogą utrudnić codzienne funkcjonowanie. Niekiedy zaburzenia pamięci mogą być symptomami chorobowymi.

Przyczyny

Istnieje wiele czynników odpowiedzialnych za zaburzenia pamięci i intelektu. Przede wszystkim są to choroby zwyrodnieniowe i naczyniowe układu nerwowego. Znaczenie ma także postępujący wiek chorego, który ma duży wpływ na różne odmiany niepamięci starczej oraz zaburzeń funkcji poznawczych. Do pozostałych przyczyn zalicza się np. chorobę Alzheimera, choroby naczyń mózgu, otępienie czołowo – skroniowe, choroba Parkinsona, urazy i guzy mózgu, infekcje ośrodkowego układu nerwowego, padaczki, stwardnienie rozsiane, choroby tarczycy czy nawet niedobór witamin.

Zaburzenia pamięci i intelektu, a choroba Alzheimera

Choroba Alzheimera bardzo często jest odpowiedzialna za tego typu zaburzenia. Jest ona związana ze zwyrodnieniem komórek mózgu. Za tę chorobę odpowiada m.in. przewlekły stres, który pogarsza pamięć, depresja, uzależnienie od leków uspokajających i nasennych, nadużywanie alkoholu, urazy głowy, choroby mózgu (miażdżyca, zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych), a także inne, pozamózgowe schorzenia takie jak niedobór witaminy B czy niedoczynność tarczycy.

Choroba Alzheimera najczęściej występuje u osób w wieku 50-60 lat. Wtedy ich pamięć ulega pogorszeniu, ale problem ten nie powinien być związany z zaburzeniami funkcjonowania, a więc z dezorientacją czy utratą samodzielności.

Alzheimer to przede wszystkim zapominanie o rzeczach, które się do chorej osoby mówiło i ponownie pyta o to samo i nie pamięta gdzie położyła swoje rzeczy. Osoba cierpiąca na tę chorobę staje się bardziej drażliwa i podejrzliwa, pamięta o odległych rzeczach z przeszłości, jednocześnie nie będąc w stanie sobie przypomnieć faktów, które wydarzyły się niedawno.

Diagnoza i leczenie

Już po zauważeni pierwszych objawów zarówno choroby Alzheimera, jak i innych objawów zaburzeń pamięci i intelektu należy koniecznie zgłosić się do lekarza w celu wykonania dokładnych badań w tym kierunku.

Rozpoznanie to przede wszystkim dokładny wywiad i przynajmniej jeden krótki test oceniający sprawność intelektualną. Przeważnie jednak przeprowadza się również pełne badanie neuropsychologiczne z użyciem bardzo typowych, czasochłonnych testów.

Metoda leczenia uzależniona jest od przyczyny choroby. Gdy występują objawy otępienia, to w takim przypadku należy zawsze zwrócić się do neurologa. Kiedy objawom towarzyszą dolegliwości psychotyczne, warto także zwrócić się po pomoc do psychiatry. Choremu podaje się także leki usprawniające przepływ krwi przez naczynia mózgowe, lecytynę oraz różne preparaty np. z korzenia żeń – szeni czy liści lukrecji. Jest to połączenie leczenia objawowego z terapią wspomagającą.

Istotna jest także kontrola i leczenie ciśnienia tętniczego krwi oraz stosowanie leków przeciwzakrzepowych i antyagregacyjnych (hamujących agregację płytek krwi).