Uporczywe nawracające myśli oraz przymus wykonania jakiś czynności zaliczają się do głównych objawów nerwicy natręctw. Zjawiska te mają nasilenie patologiczne. Najczęściej występującą jest obsesyjna obawa i konieczność mycia rąk.
Osoby cierpiące na ten rodzaj natręctw potrafią myć ręce kilkanaście, kilkadziesiąt, a w niektórych przypadkach nawet kilkaset razy dziennie. W wielu przypadkach ta czynność ich tak absorbuje że nie są już w stanie zająć się niczym innym. W skrajnych przypadkach tego schorzenia myją ręce tak, że skóra na nich jest zniszczona, a resztę ciała pozostawiają w brudzie.
Czasem człowiek musi wykonać jakiś gest lub czynność. Zdaje sobie sprawę z bezsensowności takiego postępowania, często się go wstydzi, ale nie może się opanować, ponieważ narastający lęk zmusza go do wykonania rytuałów.
W przypadku tego schorzenia specyficzne są:
Obsesje - to zaburzenie objawiające się nawracającymi, uporczywymi myślami natrętnymi, wyobrażenia, idee, impulsy do działania.
Kompulsje - czynności z przymusem wykonania, rytuały, są to wielokrotnie powtarzane zachowania, które mają ochraniać przed jakimiś mało prawdopodobnymi wydarzeniami. Na ogół są powiązane z uczuciem niepokoju i lęku, który staje się silniejszy w chwili zaniechania czynności przymusowej.
Czasem natręctwa polegają na konieczności wypowiedzenia jakiegoś słowa lub zwrotu, kiedy indziej u osób religijnych polegają na gwałtownej chęci wymówienia jakiegoś bluźnierstwa lub plugawych słów w kościele.
Chorym cierpiącym na natręctwa towarzyszą myśli natrętne. Polegają one na tworzących się wyobrażeniach, ideach, impulsach do działania, które powstają w świadomości w sposób nawracający. Praktycznie w każdym przypadku są przykre dla pacjenta i mimo że stara się on im przeciwstawić, to jednak jest to najczęściej bezskuteczne.
Trudno opisać wszystkie rodzaje natręctw. Niektóre z nich są uciążliwe tylko dla chorego, inne również dla jego najbliższych.
Natręctwa zazwyczaj objawiają się w okresie pokwitania i stopniowo przybierają na sile. W niektórych przypadkach pojawiają się już w okresie dziecięcym. Zwykle są bardzo trudne do wyleczenia, a jedynie bardzo sporadycznie zmniejszają się w okresie przekwitania. Czasem pomaga zmiana miejsca zamieszkania lub pracy. Najlepsze wyniki leczenia osiąga się metodami psychoterapeutycznymi, między innymi psychoanalizą.
Powrót do listy