Przy wgłobieniu jelita krętniczo – kątniczego dochodzi do wniknięcia odcinka jelita cienkiego (krętnicy) do początkowej najszerszej części jelita grubego (kątnicy). W cięższych przypadkach takie wgłobienie może przesuwać się do dalszych części jelita.
Wgłobienie to dolegliwość przeważnie dotykająca niemowlęta. Najwięcej zachorowań odnotowuje się pomiędzy 6, a 24 miesiącem życia. Stosunkowo rzadko występują przypadki po drugim roku życia. Znacznie częściej wgłobienie pojawia się u chłopców, zwykle wiosną lub jesienią.
Wgłobienie może być spowodowane wirusowym zapaleniem górnych dróg oddechowych, a w rzadkich przypadkach także polipem jelita, uchyłkiem Meckela lub innymi wadami wrodzonymi. W trakcie choroby ściana jelita ulega obrzękowi, a następnie martwicy. Wywołuje to niedrożność, a nawet zapalenie otrzewnej w dłużej trwającym wgłobieniu.
Do głównych i pierwszych objawów tego schorzenia zalicza się przeważnie napadowe bóle brzucha. Pierwszy atak ma przeważnie miejsce podczas snu. Pomiędzy napadami u dziecka nie pojawiają się żadne dolegliwości. Małe dzieci z powodu brzucha są niespokojne i płaczą.
W początkowym stadium choroby dziecko wydala normalny stolec. Później jednak stolec może zawierać śluz z krwią i przypominać galaretkę malinową. Bólom brzucha często towarzyszą wymioty i wzdęcia. Może pojawić się także gorączka. Często można wyczuć guz w podbrzuszu, zazwyczaj pod prawym łukiem żebrowym. Zdarzają się wgłobienia bez charakterystycznych napadów bólu.
Diagnozę można postawić na podstawie badań radiologicznych z wlewem doodbytniczym. Poza samym rozpoznaniem choroby, badanie może także wywołać odgłobienie, czyli cofnięcie się wgłobienia i wyleczenie.
Dla dziecka w dobrym stanie główną formą leczenia jest wlew doodbytniczy. Gdy jednak nie wywoła on odgłobienia lub ze względu na ciężki stan dziecka jest niemożliwy do wykonania, to w takim przypadku przeprowadza się zabieg chirurgiczny. Polega on na wyciągnięciu jelita cienkiego z grubego. Czasem przeprowadza się wycięcie jelita i zespolenie jego końców.
Przy tego rodzaju choroby rokowania są zazwyczaj dobre, jednak późne rozpoznanie choroby może zwiększyć ryzyko ciężkich powikłań.
Powrót do listy