Prototekoza

Prototekoza stanowi rzadka odmianę infekcji występującą zarówno u zwierząt, jak i ludzi. Odpowiedzialne za nią są glony pozbawione chlorofilu, należące do grupy Prototheca. Organizmy z tego rodzaju są wszechobecne na świecie, szczególnie w środowiskach o wysokiej wilgotności.

Złowieszcze algi

Algi są prymitywnymi i jednokomórkowymi drobnoustrojami, które wskutek mutacji utraciły chlorofil. Dodatkowo musiały przyzwyczaić się do odżywiania cudzożywnego, czyli przyswajania gotowych związków organicznych. Są obecne w wodach słodkich i słonych, w mułach, ściekach, ziemi i na roślinach. Ponadto w kale ludzi i zwierząt.
Ich rola jako patogenów wywołujących choroby u ludzi nie jest jeszcze do końca znana.

W związku, z tym że na świecie jest coraz więcej osób z obniżoną odpornością – częstość zakażeń, za które odpowiedzialne są te mikroorganizmy, będzie bezsprzecznie wzrastać. Stwierdzono, że Prototheca mogą zarażać ludzi poprzez kontakt z potencjalnymi źródłami zakażenia lub przez traumatyczne wszczepienie genów. Do infekcji dochodzi poprzez wniknięcie do skóry i powoduje to miejscowe zakażenie w obrębie skóry, tkanki podskórnej lub w tkankach położonych głębiej (np. tkankach mięśniowych).

Chorobotwórczość

Pierwszy przypadek Prototekozy u ludzi został zanotowany już w roku 1964. Trzeba jednak pamiętać, że choroby wywoływane u ludzi przez algi są zjawiskiem niezwykle rzadkim. Jednak czasami ich przebieg może być niebezpieczny w skutkach i objawach dla życia człowieka zarażonego.

Narażone na zakażenie są przede wszystkim osoby, których odporność jest obniżona, zwłaszcza te cierpiące na AIDS, nowotwory czy cukrzycę. Najczęstszą drogą zakażenia glonami Prototheca stanowi kontakt z zanieczyszczoną wodą, poprzedzony urazem mechanicznym (np. otarciem).

Odporność glonów

Według badań glony wykazują znaczną odporność na antybiotyki oraz na środki dezynfekujące. Dlatego też leczenie zapalenia wywołanego przez algi jest niezwykle trudne, ponieważ jest odporne na podejmowane terapie. Środki przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne okazują się w przypadku Prototekozy zupełnie nieskuteczne. Niestety obecnie, mimo wielu badań nie ma skutecznego leku zwalczającego tę chorobę.

Rozpoznanie

Rozpoznania można dokonać za pomocą posiewu. W jego trakcie pobierany zostaje materiał biologiczny od pacjenta i przeniesiony na odpowiednie podłoże mikrobiologiczne, które wspomaga rozwój i wzrost drobnoustrojów. Dzięki temu można uzyskać pojedyncze, odseparowane kolonie bakterii lub grzybów. Posiew jest podstawą do identyfikacji drobnoustrojów.

Inną metodą jest wykonanie histopatologii, która bada i rozpoznaje zjawiska mikroskopowe, które zachodzą w komórkach oraz tkankach organizmu przy różnych schorzeniach, w tym Prototekozie.

Leczenie

W leczeniu osób cierpiących na Prototekozę wciąż brakuje jednej wystandaryzowanej metody terapeutycznej. Przeważnie stosuje się amfoterycynę B. Dobre wyniki daje także leczenie imidazolem. Jednak mimo wielu dostępnych metod terapii i leków, schorzenie często okazuje się bardzo ciężkie do wyleczenia. Niewielkie i zlokalizowane zmiany skórne nierzadko poddawane są interwencji ze strony chirurga, który wykonuje resekcję.