Paragonimoza

Paragonimoza to schorzenie wywoływane przez pasożyty którym zarazić się można poprzez spożycie surowego mięsa krabów, raków, langust itp. odpowiedzialne za tę chorobę są przywry płucne Paragonimus westermanii.

Występuje głównie na Dalekim Wschodzie, w Zachodniej Afryce, Południowej Azji, Indonezji, w Nowej Gwinei, Ameryce Środkowej i w części Południowej Azji.

Paragonimus westermanii jest przywrą płucną, którą spotkać także można u człowieka, i która wywołuje chorobę zwaną paragonimozą. Jaja tej przywry wydostają się z organizmu żywiciela wraz z kałem lub plwociną.

Następnie dostają się one do wody, by tam pływać przez około 3-6 dni, by później przedostać się do organizmu ślimaków i tą drogą przenikają do krabów i langust.

W ten sposób na drodze zarażenia staje człowiek, który spożywa surowe lub niewłaściwie przygotowane mięso krabów. Następnie w jego układzie pokarmowym z cyst uwalniane są niedojrzałe postaci przywry, które następnie wydostają się z jelit, po czym wędrują do różnych tkanek, a szczególnie do płuc.

Rozpoznanie

Diagnoza paragonimozy jest możliwa, ale także trudna i czasami opóźniona w czasie. Dzieje się tak, ponieważ objawy są bardzo łagodne i przypominają objawy innych, powszechnych chorób. Najczęściej osoba u której podejrzewa się paragonimozę zostaje poddana różnym testom, zanim lekarz dokona ostatecznej diagnozy. Egzaminy i testy stosowane w celu postawienia diagnozy to:
historia pacjenta – dzięki temu lekarz dostanie wskazówki na temat ewentualnego zarażenia, patrząc na wzór wg którego wystąpiły objawy. Na pewno lekarz zapyta się chorego, czy jadł w przeszłości surowe mięso krabów lub langust;
badanie fizykalne – w trakcie badania klatki piersiowej lub brzucha problem mogą sugerować nieprawidłowe odgłosy oddechowe, lub tkliwość brzucha zaobserwowane przez lekarza. Stanowi to bezpośredni wskaźnik dla przeprowadzenia dalszych badań;
badania krwi – wysoka liczba określonego typu krwinek białych może wskazywać na infekcję pasożytniczą, także przeciwciała przywry mogą być obecne we krwi;
mikroskopowe plwociny – jaja przywry płucnej można wykryć podczas badania plwociny pod mikroskopem.

Przeciętne jaja są żółtobrązowe, jajowatego lub wydłużonego kształtu, o cienkiej powłoce, bardzo często asymetryczne z jednym biegunem spłaszczonym.

Kolejną metodą za pomocą której możliwe jest wykrycie paragonimozy to RTG klatki piersiowej, w płucach mogą być bowiem obecne guzki, wydrążone obszary (torbiele lub zagłębienia) lub płyn wokół płuc. Znacznie rzadziej lekarz może zalecić bronchoskopię, czyli wprowadzenie rurki z kamerą przez nos lub usta do płuc. Przywry lub ich jaja zbierane są z próbek płynów płuc i następnie widoczne pod mikroskopem.

Leczenie paragonimozy

Obecnie dostępne są skuteczne leki przeciw tej chorobie. W leczeniu infestacji Paragonimus westermani stosuje się zazwyczaj prazykwantel w dawce 25mg/kg masy ciała, 3 razy dziennie przez dwa dni. Innym lekiem jest triklabendazol, stosowany 20mg/kg masy ciała w dwóch równych dawkach. W niektórych przypadkach konieczne jest chirurgiczne usunięcie cyst. Rzadko paragonimoza wiąże się z zajęciem mózgu, przez co konieczne jest podanie leków lub wykonanie operacji zmniejszających obrzęk mózgu.