Paradur

Paradur stanowi chorobę zakaźną określaną także jako dur brzuszny. Jej przebieg i objawy są identyczne jak w przypadku duru brzusznego, ale mimo wszystko znacznie łagodniejsze.


Przebieg paraduru
Choroba występuje głównie w krajach południowoeuropejskich i tropikalnych. W Polsce występuje bardzo rzadko, a głównie przenoszona jest przez chorego, który wraca z wakacji lub pobytu z zagranicy. Za powstawanie tej choroby odpowiedzialne są głównie bakterie Salmonella paratyphi. Rozwijają się one w warunkach tlenowych, jak i beztlenowych. Atakują przede wszystkim organizm ludzki, w którym tylko bakteria potrafi się rozwinąć. Część z nich znajduje się w kale czy moczu chorego. Paradur dzielony jest na trzy typy: paradur Typu A, B i C. Zakażenie odbywa się drogą pokarmową. Nie jest możliwe zarażenie się poprzez bezpośredni kontakt z chorym. Najczęściej źródłem zakażenia jest woda pitna lub kostki lodu dodawane właśnie do wody, warzywa i owoce.


Profilaktyka chorób egzotycznych
Osoby, które podróżują za granicę do ciepłych i egzotycznych krajów, narażone są na szereg licznych chorób. Winny tutaj jest przede wszystkim brak przystosowania do danej strefy klimatycznej i wiele innych czynników. W przypadku paraduru, jak i w wielu innych egzotycznych chorobach wskazane jest unikanie kontaktu z produktami z niepewnego źródła. Szczególne zagrożenie stanowią warzywa i owoce, ale także woda pitna. Zwłaszcza zakazuje się picia wody z kranu. Bezpieczne natomiast są wody mineralne butelkowane z pewnego źródła. Przed wyjazdem, możliwe jest również zabezpieczenie organizmu za pomocą szczepionek które to zapobiegają głównie typowi A i B. Stosować można je również doustnie.


Objawy paraduru
Większość objawów jest bardzo niespecyficzna, mogą one przypominać objawy innych chorób. Najcharakterystyczniejsze dla tego schorzenia są wysuszone usta oraz złuszczająca się skóra warg. Specyficzna jest również wysypka, która objawia się powstawaniem różowych plam na skórze. Do innych objawów zalicza się:

• nudności,
• osłabienie,
• wymioty,
• dreszcze,
• gorączka,
• poczucie zmęczenia.
  
  

Leczenie

Chorobę tę leczy się przede wszystkim za pomocą antybiotyków. Mimo że nie jest śmiertelna, to mimo wszystko chory musi dużo odpoczywać i pozostać w łóżku. Najczęściej stosowanym antybiotykiem jest chloramfenikol, który hamuje rozmnażanie i rozwój bakterii w organizmie. Dodatkowo w trakcie leczenia powinno się spożywać duże ilości wody. Wskazane jest picie dużej ilości płynów, a najlepiej wody mineralnej. Często stosowana jest również kroplówka, która wzmocnić ma nawodnienie organizmu chorego.