Małowodzie

Małowodzie to niedostateczna ilość płynu owodniowego w macicy. Taki stan dotyczy ok. 3-5% ciężarnych. W przypadku gdy lekarz odpowiednio szybko nie zareaguje to powodować to może zagrożenie dla rozwoju płodu oraz wiązać się z ryzykiem wystąpienia u dziecka wad rozwojowych.

Małowodzie powstaję zazwyczaj w trzecim trymestrze ciąży: uniemożliwia dziecku ruch i powoduje, że pozostaje „ściśnięte” w macicy.

We wstępnym etapie ciąży wód płodowych jest mało, ale dostatecznie, by niewielki jeszcze płód swobodnie się rozwijał. Już w 3. miesiącu ilość wód rośnie (do ok. 5-10 ml) i lokuje się w przedziale: 500-2000 ml.

Znaczenie wód płodowych w środowisku w macicy jest niezwykle ważne:

• pełnią funkcję amortyzacyjną (chronią przed wstrząsami, uderzeniami i otarciami)
• utrzymują w macicy dogodną dla rozwoju dziecka temperaturę
• umożliwiają swobodę ruchową płodu

Dopiero pod koniec ciąży, ok. 38. tygodnia ich ilość zmniejsza się w naturalnym procesie. Stan płynu owodniowego określa ogólną kondycję i etap rozwoju dziecka. Czasami tutaj mogą powstawać anomalie.

Może wystąpić sytuacja, w której płynu będzie zbyt dużo – ponad 2 litry – i wtedy określane to jest jako wielowodzie, innym razem natomiast ilość płynu owodniowego w macicy jest mniejsza niż 200 ml (czasem nawet 100 ml), wtedy mamy do czynienia z małowodziem.

Jeżeli dojdzie do małowodzia to zachodzi duże ryzyko wystąpienia wad wrodzonych. Przeważnie są to: wielotorbielowatość nerek, nieprawidłowości w budowie czy przeszkoda w odpływie moczu.

Innymi powikłaniami związanymi z małowodziem mogą być np. płaska twarzoczaszka oraz niedorozwój płuc.

Przyczyny małowodzia:

• pęknięcie i odpłynięcie wód płodowych
• przenoszenie ciąży
• wewnątrzmaciczny opóźniony wzrost płodu
• wrodzona wada układu moczowego
• zaburzenia czynności owodni i łożyska, przez co dochodzi do zahamowania wytwarzania płynu owodniowego
  
  

Metody leczenia

Małowodzie diagnozuje się na podstawie badania ultrasonograficznego, podczas którego lekarz może stwierdzić zbyt małą ilość płynu owodniowego w macicy. Wtedy kobieta poddawana jest zwykle zabiegowi amnioinfuzji, który to polega na uzupełnieniu płynu drogą przezbrzuszną lub przezszyjkową.

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Płyn uzupełnia się też w terminie porodu. W lżejszych przypadkach natomiast stosuje się kurację antybiotykową. Skuteczne może okazać się także zwiększenie podawanych płynów matce w okresie ciąży (około 2, 3 litrów dziennie).