Pojedyncze przypadki jadłowstrętu psychicznego mogą mieć miejsce w różnym wieku, ale przeważnie spotyka się je wśród dziewcząt w okresie pokwitania. Osoba cierpiąca na to schorzenie chora na jadłowstręt powoli redukuje ilość spożywanych pokarmów, czasem zawężając posiłek tylko do kilku wybranych i spożywanych w niewielkich ilościach.
W niektórych przypadkach dochodzi do całkowitej odmowy spożywania pokarmów lub występują reakcje wymiotne na każde próby karmienia. Ogranicza się wtedy tylko do uzupełniania płynów. W konsekwencji szybko dochodzi do wychudzenia, a nawet wyniszczenia organizmu, które pozostawia często już nieodwracalne zmiany.
Nieleczona anoreksja zabija w ok. 20% przypadków. W jej efekcie zachodzi utrata łaknienia oraz spadek wagi, co najmniej o 25% poniżej wagi wyjściowej. O anoreksji mówi się, gdy następuje odmowa utrzymania ciężaru ciała powyżej granicy wagi minimalnej dla wieku i wzrostu, intensywny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością, zaburzony obraz własnego ciała tj. osoba chora uważa, że jest zbyt gruba mimo tego, że tak naprawdę jest już wyniszczona.
Chorobie tej towarzyszy zanik miesiączki, osłabienie, mogą pojawić się dolegliwości ze strony układu krążenia. Nastrój chorego na ogół nie jest wyraźnie obniżony. Nie występują wyraźniejsze objawy zaburzeń psychicznych.
Niemal wszystkie przypadki tej choroby muszą zostać leczone psychiatrycznie. Ta forma leczenia polega na kompleksowym leczeniu farmakologicznym, psychoterapeutycznym i wychowawczym. Niezbędne jest często karmienie sztuczne lub dożylne wstrzykiwanie substancji odżywczych.
Powrót do listy