Gorączka reumatyczna to schorzenie o charakterze zapalnym pojawiające się przeważnie wśród dzieci i młodzieży. To wyjątkowa forma reakcji organizmu na wcześniej przebyte zakażenia paciorkowcowe. Choroba ta za swój cel obiera głównie serce. Czasami może skutkować powstaniem zastawkowej wady serca.
Gorączka reumatyczna ma formę pozakaźna. Rozwija się u około 3% zakażonych. Wady zastawkowe tworzą się za sprawą zmian bliznowatych rozwijających się jako następstwo miejscowego odczynu zapalnego.
Gorączka rozwija się po około 10 – 20 latach po przejściu zakażenia paciorkowcem górnych dróg oddechowych. W okresie inkubacji choroby chory staje się osłabiony, cierpi na bóle stawów, mięśni, brzucha. Mogą pojawić się krwawienia z nosa.
Objawy choroby w pełnym stadium:
- gorączka
- u dzieci zapalenie jednej z warstw serca
- uczucie ucisku i bólu wokół serca
- duszność
- szmer
- zaburzenia rytmu pracy serca
- bardzo rzadko pojawia się pląsawica i rumień obrączkowaty na skórze
W trakcie gorączki reumatycznej może dość do zapalenia stawów. W jego trakcie dochodzi do szybkiego powstawania i nasilania się dolegliwości. Zapalenie jednak ustępuje całkowicie, nie powodując żadnych trwałych uszkodzeń w narządzie ruchu. Gorączka często nawraca, jednak wraz z wiekiem i upływem czasu od ostatniego rzutu skłonność do nawrotów maleje.
Diagnoza opiera się na wykonaniu testu szybkości opadania krwinek oraz określeniu stężenia przeciwciał przeciwpaciorkowcowych. Dodatkowo wykonuje się badania kardiologiczne.
Leczenie polega na:
- zapewnieniu choremu całkowitego spokoju podczas ostrego rzutu choroby i przywróceniu go do normalnej aktywności po zakończeniu choroby
- podawanie przeciwzapalnych hormonów kory nadnerczy i kwasu acetylosalicylowego
- leczenie penicyliną, w początkowym okresie ma za zadanie zwalczenie paciorkowców, a przez następne parę lat stosowana w celu zapobiegania nawrotom.
Powrót do listy