Czerwienica prawdziwa lub choroba Vaqueza jest to pierwotna choroba mieloproliferacyjna, w której trakcie zwiększeniu ulega liczba erytrocytów, granulocytów i płytek krwi, z przewagą erytropoezy.
Metoda leczenia zależy od okresu choroby i zmian, jakie zaszły w narządach. We wczesnym stadium wystarczy jedynie upuszczać krew. Później dochodzi do tego leczenie farmakologiczne hamujące wytwarzanie krwinek czerwonych przez szpik kostny. Dzięki temu zmniejsza się liczba krwinek czerwonych i objętość krwi krążącej, co w efekcie odciąża cały organizm, a szczególnie poszczególne narządy od konsekwencji ich nadmiaru.
Obecnie nie jest znana przyczyna tego rozrostu. Nieznajomość przyczyn sprawia, że nie istnieją realne możliwości zapobiegania jej występowaniu. Jednak istnieją duże możliwości zapobiegania powikłaniom w jej przebiegu.
Zapobieganie
Profilaktyka powikłań w czerwienicy prawdziwej polega na:
- systematycznych, okresowych kontrolach morfologii krwi, których wyniki warunkują częstotliwość upustów krwi i intensywność leczenia farmakologicznego,
- częstych kontrolach wysokości ciśnienia tętniczego oraz ewentualnie jego farmakologicznym monitorowaniu, aby w ten sposób odciążać lewą komorę serca i zapobiegać powikłaniom naczyniowym spotykanym w nadciśnieniu (krwotoki),
- unikaniu intensywnego nasłoneczniania organizmu, a zwłaszcza głowy, aby nie stwarzać warunków sprzyjających powikłaniom krwotocznym bądź zakrzepowym,
- regularnym, oszczędzającym, niemęczącym trybie życia, aby nie powodować dodatkowego obciążenia m.in. serca oraz ścian naczyń krwionośnych i w ten sposób zapobiegać powikłaniom w postaci ostrej niedomogi serca bądź pękaniom ścian naczyń, a więc i powikłaniom krwotocznym,
- systematycznym zażywaniu przepisanych lekarstw, które korygują chorobę, lub też ewentualnie dołączające się powikłania.
Powrót do listy