Jest to choroba, którą przenosi się drogą płciową. U kobiet głównie objawia się częstym parciem na mocz i trudnościami w jego oddawaniu. Dodatkowo towarzyszą jej bóle w podbrzuszu, niewielkie wycieki z pochwy, słabe zapalenia cewki moczowej lub jamy macicy. Przeważnie zakażenie nie pokazuje objawów.
Mężczyźni dotknięci tą chorobą doznają częstego i bolesnego parcia na mocz, uczucia pieczenia w cewce moczowej oraz śluzowo-ropnego wycieku z cewki. Rano mogą pojawiać się sklejenia cewki moczowej.
W przypadku stosunku oralnego rzadko dochodzi do zapalenia jamy ustnej, a w przypadku stosunku analnego do zapalenia odbytnicy.
Wśród kobiet przeważnie następują powikłania w postaci zakażenia narządów miednicy małej; może także dojść do niepłodność oraz zapalenia torebki wątrobowej, gruczołu Bartholina i zapaleń stawów.
W 40% porodów zostaje zakażone dziecko. Dlatego kobiety w ciąży badane są na obecność tej choroby. U niemowląt infekcja prowadzi do zapalenia spojówek, rzadziej płuc. W przypadku mężczyzn zakażenie chlamydiami jest najczęstszą przyczyną zapalenia najądrzy i gruczołu krokowego przed trzydziestym piątym rokiem życia.
W celu uniknięcia zachorowania należy używać prezerwatyw.
Klinicznie u mężczyzn ureaplazma może być sprawcą nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej (urethritis) i niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego (prostatitis). 10 - 20% wszystkich tzw. niebakteryjnych przypadków zapalenia stercza powodowane jest przez ureaplazmy.
W kobiecych drogach rodnych ureaplazma może być wyizolowana przy ropniach gruczołu Bartholina (bartholinitis), przy zapaleniu jajowodów (salpingitis), przy zakażeniach jajników i zapaleniach zatoki Douglasa, przy zakażeniach post abortum jak również przy łagodnych zakażeniach krwi po poronieniach i przy porodzie.
Powrót do listy