Acute myelogenous leukemia

Ostra białaczka szpikowa
Rozróżnia się cztery główne typy białaczek: ostrą lub przewlekłą białaczkę szpikową i ostrą, lub przewlekłą białaczkę limfocytarną.
Ostra białaczka szpikowa (acute myelogenous leukemia - AML) to wynikająca z nabytego (nie dziedzicznego) uszkodzenia DNA rozwijających się komórek w szpiku kostnym Ostra białaczka szpikowa może występować w różnych formach, w których to różne typy komórek obserwuje się we krwi lub w szpiku.

Większość pacjentów ma jeden z siedmiu różnych wzorów komórek krwi: Dla niektórych podtypów ostrej białaczki szpikowej charakterystyczne są określone zaburzenia chromosomalne, które są jednocześnie istotnym wskaźnikiem prognostycznym.

Chorzy są osłabieni, mają nocne poty i gorączkę. Anemia u pacjentów wywołuje bladą cerę. Łatwo też się męczą i odczuwają duszność podczas wysiłku fizycznego. Występują epizody krwawień spowodowane niskim poziomem płytek krwi. Dodatkowo na ciele pojawiają się czarne lub niebieskie siniaki bez wyraźnego powodu.

Mogą również wystąpić inne objawy takie jak: przerostowe zapalenie dziąseł, dyskomfort w okolicy kości i stawów. U około 30% chorych stwierdza się powiększenie węzłów chłonnych i powiększenie śledziony rzadziej wątroby.

Leczenie:
Pacjenci z ostrą białaczką limfoblastyczną wymagają natychmiastowego leczenia zaraz po zdiagnozowaniu choroby. Leczenie ma za zadanie doprowadzić do takiego stanu remisji, w którym będą nieobecne we krwi i szpiku białaczkowe komórki blastyczne, obraz krwi obwodowej będzie prawidłowy. Większość pacjentów, żeby osiągnąć całkowitą remisję, potrzebuje intensywnej chemioterapii. W początkowym etapie leczenia pacjentów stosuje się kombinację różnych leków.

Leczenie po uzyskaniu remisji:
Resztki komórek białaczkowych, których nie można zidentyfikować podczas badania krwi i szpiku pozostają po okresie remisji, dlatego leczenie ALL zakłada potrzebę dodatkowego intensywnego leczenia po uzyskaniu remisji uzależnionego od indywidualnego przebiegu choroby.

Uboczne efekty leczenia:
Jeżeli chemioterapia przynosi efekty, to w efekcie rozwijające się komórki krwi są eliminowane ze szpiku podobnie jak komórki białaczkowe. Rezultatem tego jest poważny niedobór erytrocytów (anemia), fagocytów (neutropenia i monocytopenia, wysokie prawdopodobieństwo infekcji) oraz płytek (trombocytopenia, możliwe ryzyko krwawień z powodu niskiego poziomu) we krwi.