Poznaj przyczyny bolesnego i długotrwałego wzwodu

Problemy ze wzwodem najczęściej kojarzą się raczej z trudnościami w osiągnięciu i utrzymaniu erekcji, albo z przedwczesnym wytryskiem. Jedną z mniej znanych, choć stosunkowo powszechnych dolegliwości jest priapizm, inaczej zwany ciągotką, czyli ból pojawiający się w czasie wzwodu. Statystycznie problem ten spotyka 2 na 100 mężczyzn, a nieleczony może stać się przyczyną różnych komplikacji.

Bolesny wzwód polega tutaj na utrzymywaniu się erekcji przez 4 do 6 godzin, a czasem nawet kilka dni. Nie jest on zależny od czynności o podłożu seksualnym czy podniecenia. Występuje samoistnie. Priapizm wymaga wizyty u urologa, gdyż nieleczony może spowodować impotencję lub – w najgorszym przypadku – amputację penisa.

W medycynie wyróżnia się dwa rodzaje wzwodu długotrwałego:

1. Priapizm o niskim przepływie krwi (low-flow priapism) – czyli rodzaj niedokrwienny, który odnotowywany jest znacznie częściej niż typ drugi. Konieczna jest pomoc urologiczna. Przyczyną tej odmiany priapizmu jest zmniejszenie odpływu krwi żylnej z penisa. W wyniku niedokrwienia tkanek, pojawia się ból prącia.
2. Priapizm o wysokim przepływie krwi (high-flow priapism) – ten typ czasem współistnieje z anemią sierpowatą, choć najczęściej powstaje w wyniku urazu penisa. W tym przypadku krew dopływa do prącia w większych ilościach. Chociaż nie powoduje to bólu, ani nie niesie ze sobą zagrożenia niedokrwieniem, to pacjent i tak wymaga pomocy specjalisty.

Rozpoznanie i leczenie priapizmu

Diagnoza ma ogromne znaczenie w przypadku tego schorzenia, gdyż w każdym z przypadków (high-flow i low-flow) leczenie powinno przebiegać w różny sposób. Najczęściej nie można określić przyczyny tej choroby, ale do innych odnotowanych przez medycynę powodów występowania długotrwałego wzwodu należą:

• Nadużywanie alkoholu,
• Przyjmowanie silniejszych leków, np. psychotropowych,
• Anemia sierpowata,
• Uraz krocza.

Leczenie w przypadku wzwodu o wysokim przepływie krwi, który najczęściej jest następstwem urazów i powstawania przetoki, najczęściej polega na przeprowadzeniu zabiegu mającego na celu zamknięcie uszkodzonej tętnicy. Priapizm o niskim przepływie krwi wymaga wyleczenia niedokrwienia ciał jamistych prącia, aby nie dopuścić do martwicy tkanek. Wówczas najczęściej zaleca się leczenie szpitalne, w którym podaje się pacjentowi preparaty rozkurczające, albo wprowadza się do ciał jamistych sól fizjologiczną, aby je przepłukać. Zabiegi operacyjne są konieczne w sytuacji, gdy żadne z powyższych rozwiązań nie przyniesie pożądanych efektów.