Cenny chwast zwany "rzepem"
Łopian najczęściej występuje na łąkach, polach oraz obrzeżach lasów. Ma kwiaty w postaci kuleczek z filetowymi haczykami przypominającymi igły. Pojawiają się one na końcach długich łodyg wyrastających z rozety liści. Jednak swoją rozpoznawalność łopian zawdzięcza przede wszystkim swoim charakterystycznym kwiatostanom, zwanych "rzepami", które niezwykle łatwo przyczepiają się do odzieży czy też sierści zwierząt. W ziołolecznictwie jest wykorzystywany głównie korzeń łopianu, który jest zbierany wczesną wiosną bądź późną jesienią, przed kwitnieniem rośliny. Następnie myty i suszony w temperaturze 50-60 stopni Celsjusza. Łopian jest uznawany za bezpieczny, ale należy używać go rozsądnie oraz zgodnie z zaleceniami.
Insulina a glikemia cukrzycy typu 2
Korzeń łopianu zawiera wiele bardzo cennych składników, które bardzo pozytywnie wpływają na organizm ludzki. Wśród nich znajdują się związki wspomagające diabetyków w leczeniu cukrzycy typy 2. Mowa tutaj o:
- inulinie - regulującej poziom cukru we krwi, ale także obniżającej poziom "złego" cholesterolu (frakcja LDL);
- kwasie arktygenowym - zwiększającym wydzielanie przez trzustkę insuliny.
Inulina jest przekształcana przez organizm ludzki we fruktozę, którą diabetycy dobrze tolerują. W związku z czym inulina pomaga normalizować glikemię u cukrzyków oraz zmniejszać insulinooporność. U diabetyków zaburzony jest proces wytwarzania insuliny przez trzustkę, a zawarty w łopianie kwas arktygenowy prawdopodobnie działa stymulująco na trzustkę zwiększając wydzielanie insuliny.
Ponadto pojawiają się również badania, które dowodzą, że pochodne sitosterolu zawarte w korzeniu, wpływają na obniżenie hiperglikemii poposiłkowej.
Co o tym sądzisz?