Złamanie ręki polega na mechanicznym uszkodzeniu kości ramienia lub przedramienia. Dochodzi do niego wskutek mocnego uderzenia lub upadku. W zdrowym organizmie takie złamanie przeważnie nie jest dużym problemem. Niebezpieczeństwo dotyczy głównie osób starszych, których kości nie mają już takich możliwości zrostu oraz regeneracji.
Złamania podzielić można na: zamknięte, otwarte i patologiczne. Złamanie zamknięte stanowi przeciwieństwo złamania otwartego, w którym kość przecina skórę. Złamanie, które jest wynikiem choroby (np. nowotworu) i osłabienia kości określane jest jako złamanie patologiczne.
Klasyfikacja złamania ręki
Rozróżnia się dwie grupy złamań kości: złamania kości przedramienia i złamania kości ramiennej.
Złamania kości przedramienia
Złamanie kości promieniowej
Polega na powstaniu urazu kości zlokalizowanej między łokciem a nadgarstkiem. Najczęstszym miejscem złamania są okolice nadgarstka. Kłopotliwe może być ustawienie odłamków kości. Prawidłowa ich pozycja zależna jest od ruchów łokcia. W związku z tym gips nakładany jest od dłoni do ramienia; dopiero po kilku tygodniach lekarz może go skrócić do łokcia.
Spora zagrożenie stwarza złamanie trzonu kości promieniowej. Konsekwencją tego stanu może być uszkodzenie stawu promieniowo-łokciowego, które w wielu przypadkach wymaga przeprowadzenia zabiegu operacyjnego. Ręka musi być unieruchomiona na ponad 6 tygodni. Jest to uszkodzenie ważnego mechanizmu ruchowego. Niestety powrót do pełnej sprawności wymaga czasu.
Złamanie kości łokciowej
Wskutek takiego złamania może dojść do zwichnięcia w stawie łokciowym lub w nadgarstku. W tym przypadku konieczne jest nastawienie oraz unieruchomienie ręki na okres do kilku tygodni. Dodatkową przyczyną bólu jest złamanie z przemieszczeniem, które może wymagać operacji i użycia drutów korygujących.
Złamania kości ramiennej
Złamanie nasady bliższej (szyjki chirurgicznej)
Jest to stosunkowo częsty rodzaj złamania, który występuje przeważnie u osób w podeszłym wieku. Wymagane jest tutaj unieruchomienie za pomocą temblaka. Jeżeli doszło do przemieszczenia to wtedy należy nastawić przesunięte odłamy. Po ustawieniu właściwej pozycji nakładany jest miękki opatrunek. Złamanie nie powoduje powikłań.
Złamanie dalszej nasady kości ramiennej
Występuje przeważnie u dzieci. Jeżeli doszło do uszkodzenia tętnicy ramiennej to konsekwencją tego mogą być zaburzenia układu krążenia ręki. Nieustabilizowane zaburzenia mogą prowadzić do operacji. Przy diagnozie istotne jest tętno mierzone na tętnicy promieniowej.
Złamania kości ramiennej w obrębie stawu łokciowego
Wskutek tego złamania może dojść do uszkodzenia pobliskich tkanek miękkich. Ze względu na dużą ilość odłamów leczenie jest bardzo trudne i często konieczne jest przeprowadzenie zabiegu operacyjnego. Może doprowadzić do częściowej utraty sprawności stawu łokciowego.
Złamań nie można lekceważyć. Trzeba jak najszybciej udać się do lekarza, który nastawi i unieruchomi uszkodzoną kość. Niepodjęcie leczenia może prowadzić do nieprawidłowego zrostu i silniejszego bólu. Jedyne co możemy zrobić w drodze do lekarza, to chwilowe usztywnienie ręki i zatamowanie krwawienia (jeśli występuje). Po zdjęciu gipsu niezbędna jest rehabilitacja.
Powrót do listy