Zespół zaburzeń oddechowych (RDS) obecnie nadal stanowi najczęstszą przyczynę zachorowań i umieralności noworodków urodzonych przedwcześnie. Za główną przyczynę zaburzeń oddychania uważa się jakościowy lub ilościowy niedobór surfaktantu płucnego.
Surfaktant składa się z wielu substancji powierzchniowo-czynnych, z których najwięcej jest lipidów, bo aż 90% i białka (10%). Wydzielanie surfaktantu jakościowo dojrzałego w ilościach, który wystarczyłyby, by zapewnić stabilność pęcherzykową płuc zachodzi w okresie po 36 tygodniu ciąży. Noworodki urodzone między 29-30 tygodniem ciąży mają 60% na rozwój RDS. W przypadku dzieci urodzonych w 35-36 tygodniu ciąży takie zagrożenie nie jest większe niż 5%. Podstawowym czynnikiem wystąpienia RDS jest niedojrzałość płuc płodu.
Leczenie tego schorzenia polega na wprowadzeniu rurki do tchawicy i stosowaniu wentylacji mechanicznej za pomocą respiratora, który reguluje oddychanie. Dodatkowo dziecku podawany jest surfaktant, którego zadaniem jest rozprężanie płuc i zniwelowanie ciężkości ostrych objawów zespołu zaburzeń oddychania. Wcześniaki-noworodki cierpiące na ten zespół przebywają na oddziale intensywnej terapii pod bardzo ścisłym nadzorem specjalistów.
Powrót do listy